Antytrynitarianie - politeiści
Wszyscy antytrynitarianie jednogłośnie twierdzą, że oni w przeciwieństwie do trynitarian są monoteistami, ponieważ uważają, że oni wierzą tylko w jednego prawdziwego Boga, który jest najwyższy nad wszystkimi innymi bogami - do których zalicza się również Jezus Chrystus, a którego uważają za boga pisanego z małej litery. Jednakże skoro tak twierdzą, to muszą się liczyć z pewnymi kwestiami, które wynikają wprost z Pisma Świętego. Na początek zwróćmy uwagę na jeden werset:
5 Moj. 32:39
39. Patrzcie teraz, że to Ja, Ja jestem A oprócz mnie nie ma boga. [...]
(BW)
5 Moj. 32:39
39. Zobaczcie więc, że to ja jestem i nie ma obok mnie żadnych bogów. [...]
(PNŚ)
W chwili, kiedy to Bóg Jahwe mówił, wiadomo, że Jezus Chrystus już był:
Jan. 1:1-2
1. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.
2. Ono było na początku u Boga.
(BW)
Jan. 1:1-2
1. Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem.
2. Ten był na początku u Boga.
(PNŚ)
Widzimy, że dla nich istnieją dwaj bogowie. Jeden ten większy, pisany wielką literą i ten mniejszy pisany małą literą.
Lecz w tym momencie antytrynitarianie wykręcają się twierdząc, że ten argument nie świadczy o tym, iż oni są politeistami, gdyż w Biblii bogami są nazwani również inni i co więcej, są to bogowie w sensie pozytywnym: Jn 10:34-36 i Ps 8:6
Ps 8:6
6. Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich (elohim), chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
(BT)
- W hebrajskim oryginale występuje tutaj słowo 'elohim', które znaczy 'bóg'.
Twierdzą oni, że ich monoteizm polega na tym, że wierzą tylko w jednego Boga - Boga Ojca, który nie ma sobie równych wśród innych bogów, a w tym i Jezusa.
Jednakże z wiarą w prawdziwego Boga wiążą się pewne wymagania stawiane przez Biblię:
Ponadto jest kilka cech charakterystycznych, na które chcę zwrócić uwagę, które Biblia, choć nie daje jednoznacznego zakazu w stosunku do innych, rezerwuje dla Boga (nie spotykane w przypadku innych osób i bogów w Biblii):
Teraz zajmę się oddzielnie każdym punktem z osobna:
1. Tylko Bogu mamy służyć.
Mat. 6:24
24. Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie.
(BW)
Z tego fragmentu można zauważyć pouczenie Jezusa, abyśmy służyli tylko jednemu Panu, gdyż jeśli będziemy mieli dwóch panów, wtedy może zajść niebezpieczeństwo, że jednego znienawidzimy, a drugiego będziemy miłować. Naturalnie, możemy służyć wielu panom:
1 Tym. 6:2
2. Ci zaś, którzy mają panów wierzących, niech ich nie lekceważą z tego powodu, że są braćmi, ale niech im tym wierniej służą, dlatego że ci, którzy korzystają z ich wiernej służby, są wierzącymi i umiłowanymi. Tego nauczaj i do tego zachęcaj.
(BW)
Ale Jezusowi chodziło o służenie w sensie absolutnym. Wiadomo, że wszystko w Biblii ma swój wymiar absolutny i relatywny. Ci ziemscy panowie są panami w sensie relatywnym. Natomiast antytrynitarianie powinni przyjąć do wiadomości, że Jezus jest Panem w sensie absolutnym:
1 Kor. 8:5-6
5. Bo chociaż nawet są tak zwani bogowie, czy to na niebie, czy na ziemi, i dlatego jest wielu bogów i wielu panów,
6. Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.
(BW)
A przecież Jahwe też jest naszym Panem:
Mar. 12:29
29. Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.
(BW)
Ps 8:1
1. Jehowo, nasz Panie, jakże majestatyczne jest twe imię na całej ziemi, ty, którego dostojeństwo jest wychwalane nad niebiosa!
(PNŚ)
Pismo Święte wielokrotnie wzywa nas do tego, abyśmy byli sługami Jezusa:
Jn 12:26
26. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.
(BT)
zob. także Jn15:20, Rz 1:1, 14:18, 16:18, 2Kor11:23, Kol 3:24, 4:12, Tt 1:1, Jk 1:1, 2 Ptr 1:1, Judy1:1
W tym momencie antytrynitarianie mają do wyboru: Albo wbrew wyraźnemu nakazowi Biblii nie służą Jezusowi, albo wbrew wyraźnemu zakazowi w Biblii służą dwom Panom. Ponadto powinni też uznać, że jednym z pierwszych politeistów jest św. Paweł, który najwyraźniej nie mógł się zdecydować, komu ma służyć:
Tt 1:1
1. Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, [posłany do szerzenia] wśród wybranych Bożych wiary i poznania prawdy wiodącej do życia w pobożności,
(BT)
Rz 1:1
1. Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej,
(BT)
2. Tylko Bogu mamy się kłaniać.
2 Król. 17:35
35. A przecież Pan zawarł z nimi przymierze, nakazując im: Nie oddawajcie czci innym bogom i nie kłaniajcie im się, i nie służcie im, i nie składajcie im ofiar,
(BW)
Znowu z kłanianiem się jest tak jak ze służeniem. Można się pokłonić w geście szacunku, można oddać pokłon królowi, ale tutaj chodzi o pokłony w sensie absolutnym.
Spójrzmy na pokłony w sensie relatywnym:
Mat. 18:26
26. Tedy sługa padł przed nim, złożył mu pokłon i rzekł: Panie! Okaż mi cierpliwość, a oddam ci wszystko.
(BW)
- W tej przypowieści Jezus widział coś naturalnego w tym, ze poddani kłaniają się przed swoim królem.
Obj. 3:9
9. Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem.
(BW)
Lecz w przypadku Jezusa Chrystusa mowa jest o pokłonie w sensie absolutnym, ponieważ w jednym miejscu mowa jest o tym, że otrzymuje dokładnie takie pokłony, jak Jego Ojciec, który zasiada na tronie:
Obj. 5:13-14
13. I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków.
14. A cztery postacie mówiły: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon.
(BW)
I znowu antyrynitaryści łamią albo nakaz oddawania pokłonów Jezusowi, albo zakaz oddawania pokłonów innym bogom.
3. Tylko Boga mamy czcić (2 Król. 17:37-39)
2 Król. 17:37-39
37. Ustaw zaś i praw, i zakonu, i przykazań, które wam spisał, przestrzegajcie, wypełniając je po wszystkie dni, ale innym bogom czci nie oddawajcie.
38. O przymierzu, które zawarłem z wami, nie zapominajcie, a innym bogom czci nie oddawajcie.
39. Lecz jedynie Panu, Bogu waszemu, cześć oddawajcie, a On wyrwie was z mocy wszystkich waszych nieprzyjaciół.
(BW)
Lecz w przypadku Jezusa, to już trzeba zacytować Jego własne słowa:
Jan. 5:23
23. Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał.
(BW)
Znowu mamy tę samą sytuację. Jezus domaga się od nas takiej czci, jakia należy się Jego Ojcu. Czyli znowu tu chodzi o cześć w wymiarze absolutnym. Antytrynitarianie nie chcąc czcić Syna, nie czczą Ojca - "Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał". Bardziej rozwinięta polemika na ten temat znajduje się tutaj.
4. Tylko On może być "naszym Bogiem"
Wj 20:3
3. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!
(BT)
Antytrynitarianie muszą zatem przyznać, że pierwszą pozytywną postacią w Biblii, która złamała ten zakaz jest Apostoł Tomasz:
Jan. 20:28-29
28. Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój.
29. Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
(BW)
Bardziej rozwinięta polemika na ten temat znajduje się tutaj.
Teraz chciałbym zwrócić uwagę na trzy inne aspekty:
1. Mamy wierzyć w Boga.
Nigdzie w Biblii nie spotkałem wezwania do tego, aby wierzyć w jakiegoś człowieka. Natomiast Chrystus domaga się od nas, abyśmy w Niego wierzyli tak, jak wierzymy w Ojca:
Jan. 14:1
1. Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!
(BW)
W dwóch pozostałych aspektach, antytrynitarianie muszą przyznać, że Jezus "konkuruje" ze starotestamentalnym Jahwe.
2. Mamy być Jego świadkami:
Izaj. 43:10
10. Wy jesteście moimi świadkami mówi Pan - i moimi sługami, których wybrałem, abyście poznali i wierzyli mi, i zrozumieli, że to Ja jestem, że przede mną Boga nie stworzono i po mnie się go nie stworzy.
(BW)
- to było w Starym Testamencie. Natomiast zobaczmy co się dzieje w Nowym:
Dz.Ap. 1:8
8. Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.
(BW)
- Od tej chwili uczniowie Jezusa nazywają się wyłącznie świadkami Jezusa:
Ap 2:13
13. Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan.
(BT)
Dz 22:20
20. a kiedy przelewano krew Szczepana, Twego świadka, byłem przy tym i zgadzałem się, i pilnowałem szat jego zabójców.
(BT)
Ap 17:6
6. I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją zdumiałem się wielce.
(BT)
Natomiast nie mogłem znaleźć w Nowym Testamencie wzmianki o świadkach Jahwe!
3. Mamy wzywać Jego imienia
- Tutaj również antytrynitarianie muszą zgodnie przyznać, że Jezus konkuruje w pewien sposób ze starotestamentalnym Jahwe. Przypatrzmy się na kilka ciekawych wersetów.
Ef 1:20-21
20. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich,
21. ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
(BT)
- Imię Jezusa jest ponad wszelkim imieniem wzywanym! Nie ma innego imienia większego, które moglibyśmy wzywać. W Nowym Testamencie spotykamy tylko przypadki jednoznacznie mówiące o wzywaniu imienia Jezusa:
1 Kor. 1:2
2. Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym:
(BW)
Dz 9:14
14. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia.
(BT)
Nawet starotestamentalne "wzywanie imienia Pańskego" Nowy Testament odnosi do Jezusa:
Rz 10:9-13
9. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie.
...
13. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.
(BT)
Podsumowując, należy więc stwierdzić, że wiara antytrynitarian jest wiarą politeistyczną, zaczerpniętą z pogańskich mitów, w którym był jeden bóg najwyższy (np. Zeus) oraz mniejsi bogowie, którzy byli jego dziećmi. Bogowie ci zazwyczaj rywalizowali i konkurowali ze sobą, byli zazdrośni, jeśli np. jeden dostał mniejszą ofiarę od drugiego. Oddawanie czci jednemu, mogło wzbudzić zazdrość i zawiść u innych. Często cechowała ich rywalizacja i wzajemna nienawiść. Natomiast w relacji Ojciec-Syn czegoś takiego w Biblii nie znajdujemy. Jest jeden zamysł, nie ma podziałów, różnicy zdań, zazdrości - pod każdym względem są oni jedno. Oddawanie chwały Ojcu ma się ściśle wiązać z chwałą Jezusa - Jn 5:23 "[...] Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał." (BT), a Chwała Jezusa jest ściśle związana z chwałą Ojca Flp 2:11 "I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca." (BT)
Wszystkie podkreślenia dodane, a biblijne cytaty zostały wzięte z:
BT - Biblii Tysiąclecia.
BW - Biblii Warszawskiej.
PNŚ - Przekładu Nowego Świata.
Żebrowski Grzegorz - Grudzień 2003