Włodzimierz Bednarski

Gdzie się podziało 100 milionów czytelników dwóch wersji książki pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego?

dodane: 2017-02-09
Książka Świadków Jehowy pt. "Prawda, która prowadzi do życia wiecznego" biła w latach 70. i 80. XX wieku rekordy wydawnicze. Co się z nią stało? Czyżby niewypał związany z oczekiwaniem na rok 1975 przyczynił się choć częściowo do jej odrzucenia? W tekście naszym omawiamy historię związaną z tą publikacją.

Gdzie się podziało 100 milionów czytelników dwóch wersji książki pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego?

 

         Na początku wymieniamy rozdziały, z których składa się nasz artykuł:

 

Wstępne przedstawienie książki pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego

Sekretarz stanu D. Acheson i rok 1975

Głód – 1975! i eksperci żywieniowi W. i P. Paddockowie

Cel wydania książki pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego (1968)

Inne różnice w obu edycjach książki pt. Prawda (1968, 1981)

Dlaczego w roku 1982 ‘odrzucono’ książkę pt. Prawda?

Najlepsza reklama książki i udział przyszłego członka Ciała Kierowniczego w tłumaczeniu i wydawaniu jej

Miliony czytelników książki Prawda i „nakład wyczerpany”

 

Wstępne przedstawienie książki pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego

 

         Towarzystwo Strażnica podaje, że jego najbardziej popularną książką było kiedyś dzieło pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, wydane po angielsku w roku 1968.

         W języku polskim ukazały się dwie prawdopodobnie identyczne w treści wersje tej publikacji, obie formatu kieszonkowego:

 

         krajowa, wydana w roku 1969 (zawiera 226 stron), trochę mniejszego formatu niż poniższa edycja polonijna (okładka plastikowa);

         polonijna, wydana w roku 1970 (zawiera 190 stron), identyczna jak wydanie angielskie (niebieska, sztywna okładka).

 

         W związku z tym tę polską publikację cytujemy podając numery rozdziałów i paragrafów, a nie numery stron, które są inne w obu wersjach.

 

         Książka osiągnęła rekordowy nakład ponad 107 milionów egzemplarzy:

 

„Prawda, która prowadzi do życia wiecznego” (1968): 107 553 888 egzemplarzy w 117 językach (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 594).

 

         Towarzystwo Strażnica pochwaliło się nawet, że jego podręcznik trafił do Księgi rekordów Guinnessa:

 

„W Księdze rekordów Guinnessa pod hasłem »Rekordy wydawnicze« wymieniono książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, wydaną w roku 1968 przez Towarzystwo Strażnica. Jak czytamy, do maja 1987 roku publikacja ta osiągnęła łączny nakład 106 486 735 egzemplarzy w 116 językach” (Przebudźcie się! Nr 11, 1990 s. 29).

 

         Przy okazji dowiadujemy się, że w niektórych językach książka ta ukazywała się nie tylko do roku 1981, ale aż do roku 1987, a może i jeszcze dłużej, bo nakład z podanego roku nie jest tym szczytowym, który podaliśmy wcześniej.

 

         Inna publikacja podaje jeszcze kolejną liczbę języków, w których wydawano tę książkę i inny ostateczny nakład:

 

Prawda, która prowadzi do życia wiecznego107 300 000 EGZEMPLARZY [120 języków] (Strażnica 15.02 2015 s. 27).

 

         Książka pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego ukazywała się w latach 1968-1981 (w języku angielskim), a w roku 1982 zastąpiła ją inna bardzo popularna wśród Świadków Jehowy publikacja pt. Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi (1982, 1985, 1989 [ed. polskie 1984, 1989, 1990]).

Tę z kolei po kilku latach zastąpiono książką o podobnym tytule i układzie, jak ta omawiana. Zmieniono w jej tytule „prawdę” na „wiedzę”, która miała dawać życie wieczne. Ta nowa książka była zatytułowana Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego (1995). Ją też z czasem zarzucono, a zastąpiła ją w roku 2005 książka pt. CzegonaprawdęuczyBiblia? (2005, 2013).

 

         Towarzystwo Strażnica tak oto skrótowo opisuje ten proces wymiany swoich podręczników do studium z zainteresowanymi:

 

         „Od roku 1946 do 1968 (...) posługiwano się książką NiechBógbędzieprawdziwy (...) W następnym okresie, od opublikowania w roku 1968 książki Prawda,któraprowadzidożyciawiecznego do roku 1982, nasze szeregi powiększyły się o ponad 1 300 000 głosicieli. (...) W roku 1982 wydano książkę Będzieszmógłżyćwieczniew rajunaziemi (w języku angielskim)” (Nasza Służba Królestwa Nr 7, 1985 s. 10).

 

         „W minionych latach otrzymaliśmy takie książki, jak (...) Wiedza,któraprowadzidożyciawiecznego [1995 r.], a ostatnio CzegonaprawdęuczyBiblia? [2005 r.]” (Strażnica 01.02 2007 s. 25).

 

         Jednak książka pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, podobnie jak później jej następczyni, to znaczy Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, była zmieniana co do treści! Dlaczego?

         Po prostu, gdy kilka swoich nauk Towarzystwo Strażnica zmieniło czy zarzuciło (np. wykładnia o roku 1975), to wydało ono w roku 1981 jej nową edycję (revised). Wydaje się, że nigdy nie podano co zmieniono w nowej wersji tej publikacji! Nie napisano co zrewidowano w niej, lub co odrzucono w tej nowszej książce.

Nie ukazała się ona (nowa wersja) niestety w języku polskim, a jej angielski tytuł był identyczny jak w roku 1968, to znaczy The Truth That Leads to Eternal Life (revised, 1981). Z tego powodu niewielu polskich Świadków Jehowy jest świadomych tego, co zmieniono w tej nowej edycji.

         Aby to unaocznić warto przywołać najważniejsze nauki Towarzystwa Strażnica, które zostały zmienione przez tę organizację w latach 1969-1981, a więc w czasie między wydaniem pierwszej i drugiej wersji omawianej książki.

         Zmienionych wykładni było wtedy sporo i zapewne nie wszystkie z nich były omawiane akurat w książce Prawda, ale warto tu wymienić te, które wskazują skorowidze do publikacji Świadków Jehowy.

         Jednak najważniejszą zmianą doktrynalną w latach 1969-1981 była wykładnia dotycząca roku 1975 i oczekiwań z nim związanych. Choć omawiana książka wprost nie uczy o tej dacie, ale jednak na nią naprowadza. Po roku 1975 w nowej angielskiej edycji książki Prawda z roku 1981 usunięto ślady związane z oczekiwaną datą. Poniżej zamieszczamy opis tych kwestii.

 

Sekretarz stanu D. Acheson i rok 1975

 

         Dyżurnym politykiem, którego przywoływało Towarzystwo Strażnica w latach 1968-1981, a szczególnie przed rokiem 1975, na potwierdzenie tej właśnie daty, był dawny amerykański sekretarz stanu D. Acheson. Powoływano się na niego w kilku źródłach (patrz Przebudźcie się! Nr 1 z lat 1970-1979 s. 13, art. pt. Co przyniosą lata siedemdziesiąte? [Awake! 08.10 1968 s. 15]; The Watchtower 15.09 1968 s. 552; Awake! 08.01 1968 s. 19).

         Również omawiana książka cytowała tego polityka:

 

„Dean Acheson, były amerykański sekretarz stanu, oświadczył – jak o tym doniosła prasa w roku 1960 – że żyjemy w »okresie bezprzykładnej niepewności i bezprzykładnego stosowania przemocy«. Acheson ostrzegł: »Jestem na tyle poinformowany o tym, co się dzieje, iż z całkowitym przekonaniem mogę wam powiedzieć, że za piętnaście lat obecny świat stanie się zbyt niebezpieczny, aby można było na nim żyć«.

Wszystko, co zostało przepowiedziane w Boskim Słowie prawdy, przemawia za tym, iż właśnie nadeszła chwila, żeby świat się zmienił! Dzisiejszy rozwój wydarzeń światowych spełnia proroctwo biblijne i stanowi dowód, że za naszych czasów cały ten niegodziwy system zostanie zniszczony” (Prawda, która prowadzi do życia wiecznego 1970 [ang. 1968] rozdz. 1, par. 9-10).

 

         Właśnie w nowszej angielskiej edycji tej książki z roku 1981 Towarzystwo Strażnica zmieniło (!) częściowo wypowiedź D. Achesona, usuwając słowa o 15 latach i sugerowanym roku 1975. Warto więc ją porównać z cytowanym oryginalnym tekstem angielskim:

 

Also, as reported back in 1960, a former United States Secretary of State, Dean Acheson, declared that our time is a period of unequaled instability, unequaled violence.” Based on what he knew was then going on in the world, it was his conclusion that soonthis world is going to be too dangerous to live in.; tłumaczenie: „W roku 1960 doniesiono, że Dean Acheson, były amerykański sekretarz stanu, oświadczył, iż nasze czasy są ‘okresem bezprzykładnej niepewności i bezprzykładnego stosowania przemocy’. Na podstawie swej wiedzy na temat wydarzeń światowych doszedł do wniosku, że wkrótce »obecny świat stanie się zbyt niebezpieczny, aby można było na nim żyć«”. (The Truth That Leads to Eternal Life 1981 s. 9).

 

         Poniżej ukazujemy oba teksty angielskie w tabeli.

 

The Truth That Leads to Eternal Life 1968

The Truth That Leads to Eternal Life 1981

Also, as reported back in 1960, a former United States Secretary of State, Dean Acheson, declared that our time is “a period of unequaled instability, unequaled violence.” And he warned: “I know enough of what is going on to assure you that, in fifteen years from today, this world is going to be too dangerous to live in.” (s. 9).

Also, as reported back in 1960, a former United States Secretary of State, Dean Acheson, declared that our time is “a period of unequaled instability, unequaled violence.” Based on what he knew was then going on in the world, it was his conclusion that soon “this world is going to be too dangerous to live in.” (s. 9).

 

         Widzimy, że Towarzystwo Strażnica w swoim nowym tekście z roku 1981 zastąpiło słowa „za piętnaście lat” (od roku 1960) określeniem „wkrótce” (ang. soon). Było to pewnie konieczne po krachu roku 1975.

 

Głód – 1975! i eksperci żywieniowi W. i P. Paddockowie

 

         Innymi dyżurnymi osobami, które przywoływało Towarzystwo Strażnica w latach 1968-1975, na potwierdzenie roku 1975, byli eksperci żywieniowi W. i P. Paddockowie. Powoływano się na nich i ich dzieło pt. Głód – 1975! wiele razy.

W Strażnicach, książkach i w Przebudźcie się! z lat 1968-1975 znaleźliśmy 14 przywołań dzieła Famine – 1975! (np. Przebudźcie się! Nr 1 z lat 1970-1979 s. 14 art. pt. Co przyniosą lata siedemdziesiąte? [Awake! 08.10 1968 s. 15]; Strażnica Nr 1, 1969 s. 8; Strażnica Nr 23, 1970 s. 7; Przebudźcie się! Nr 7 z lat 1970-1979 s. 2; Awake! 22.12 1974 s. 29; Awake! 22.02 1975 s. 29).

         Również omawiana książka cytowała tych ekspertów:

 

„W niedawno wydanej książce pt. »Famine – 1975!« (Głód – 1975!) jest powiedziane o dzisiejszym braku żywności: »(...) Obecna krytyczna sytuacja może zmierzać tylko w jednym kierunku – do katastrofy. Dzisiaj całe narody głodują; jutro wymrą śmiercią głodową«.

         »Do roku 1975 w wielu głodujących krajach na porządku dziennym będzie bezprawie, anarchia, dyktatura wojskowa, narastająca inflacja, przerwy w transporcie, chaos i niepokoje«.” (Prawda, która prowadzi do życia wiecznego 1970 [ang. 1968] rozdz. 10, par. 11).

 

         Nowsza angielska edycja tej książki z roku 1981 całkowicie opuściła powyższe słowa z dzieła Famine – 1975!, a zamieściła inny ‘neutralny’ fragment, który ukazujemy w tabeli porównując oba teksty.

 

The Truth That Leads to Eternal Life 1968

The Truth That Leads to Eternal Life 1981

More recently, the book entitled ”Famine 1975!” said concerning today’s food shortages: “Hunger is rampant throughout country after country, continent after continent around the undeveloped belt of the tropics and subtropics. Today’s crisis can move in only direction toward catastrophe. Today hungry nations; tomorrow starving nations.”

By 1975 civil disorder, anarchy, military dictatorships, runaway inflation, transportation breakdowns and chaotic unrest will be the order of the day in many of the hungry nations.” (s. 88-89).

More recent reports have shown that a constant lack of adequate food, resulting in chronic malnutrition, has become the “major world hunger problem today.” The London Times reported:

“There have always been famines, but the scale and ubiquity [presence everywhere] of hunger today is on a totally new scale. . . . Today malnutrition is said to affect more than a thousand million people; perhaps as many as 400 million live constantly on the brink of starvation.”—June 3, 1980 (s. 88-89).

 

         Widzimy, że Towarzystwo Strażnica w swoim nowym tekście z roku 1981 zastąpiło słowa dotyczące Głodu – 1975! zupełnie innym fragmentem z roku 1980, który wcześniej był częściowo cytowany w innej publikacji (ang. Przebudźcie się! 08.01 1981 s. 11). Było to pewnie konieczne po fałszywych proroctwach dotyczących roku 1975.

 

Cel wydania książkipt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego (1968)

 

         Zapewne głównym celem wydania omawianej książki było wsparcie przez nią kampanii roku 1975, która została rozpoczęta przez prezesa Towarzystwa Strażnica N. Knorra i wiceprezesa F. Franza w roku 1966 na kongresie w Baltimore (patrz Strażnica Nr 1, 1967 s. 11-12).

         Publikacja Prawda ukazała się w dwa lata później (1968) i miała za zadanie w okresie pół roku doprowadzać nowych zainteresowanych do szybkiego chrztu. Czas naglił, stąd zrozumiały był pośpiech i cel tej organizacji.

Bliski Armagedon był motywem do tego ekspresowego działania, bo „studia domowe nie potrzebują już ciągnąć się z roku na rok bez postępu studiującego” (Strażnica Nr 3, 1969 s. 13).

Oto teksty relacjonujące tę innowację:

 

         „Zaopatrzenie na słuszny czas

W latach 1960-1965 co roku chrzczono jakieś 60 000 osób. Jednak w roku 1966 liczba ta spadła i wynosiła 58 904 osób. Ktoś mógłby się więc zastanawiać: Czyżby słabło tempo pracy? Czas pokazał coś wręcz przeciwnego.

W ciągu roku służbowego 1967 ochrzczono 74 981 osób. Była to poprawa, która znowu dawała powód do optymizmu. Wtedy przyszedł rok 1968 i książka Prawda wraz z programem 6-miesięcznego studium Biblii. »W wielu umysłach ściśle się to kojarzyło z ogłoszeniem sprzed dwóch lat, w myśl którego w roku 1975 skończy się 6000 lat [istnienia człowieka na ziemi]« – zauważa Edgar C. Kennedy. Również C. W. Barber przytacza słowa, że »czas nagli i jest go coraz mniej«, i nazywa rok 1968 »punktem zwrotnym«. Ponadto mówi: »Wszędzie bracia nabrali ducha i energicznie przystąpili do wprowadzania w życie tej ‘łatwiejszej’ metody szerzenia dobrej nowiny. Na całym świecie znowu przybywało głosicieli. Słuchacze zaczęli się stawać wykonawcami dzieła (...) To rzeczywiście Jehowa sprawił, że wydano owo małe, ale jakże skuteczne narzędzie do pozyskiwania uczniów«.” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 117).

 

         „Nadszedł najbardziej krytyczny czas w dziejach ludzkości i ty właśnie żyjesz w tym przełomowym okresie. (...) Tak, to studium jest prowadzone w określonym celu; zależy od niego przyszłość. (...) Ze względu na krótki czas, jaki świadkom Jehowy pozostał do przeprowadzania podjętego dzieła, świadkowie ci przerywają studium biblijne z osobą, która w okresie sześciu miesięcy nie zareaguje na to pilne wezwanie. Bliskość końca teraźniejszego systemu rzeczy zmusza ich do spożytkowania czasu w sposób możliwie jak najbardziej owocny” (Strażnica Nr 22, 1969 s. 10; por. Strażnica Nr 3, 1969 s. 13; Strażnica Nr 23, 1969 s. 8; Strażnica Tom XCII [1971] Nr 20 s. 20).

 

         „Ponieważ w tym okresie wśród Świadków Jehowy panowała atmosfera wyczekiwania i poczucie, że czas nagli, książka Prawda oraz kampania półrocznych studiów biblijnych ogromnie się przyczyniły do przyśpieszenia dzieła pozyskiwania uczniów” (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 105).

 

„Z drugiej strony okres przeznaczony na wychowywanie w prawdzie ludzi o usposobieniu owiec w latach siedemdziesiątych wynosi tylko 6 miesięcy” (Służba Królestwa Nr 5, 1971 s. 7).

 

         Okazuje się, że omawiana publikacja nazywana była „niebieską bombą” i dało się ją przestudiować, nie tylko w sześć miesięcy, ale i w „niecałe dwa tygodnie”:

 

„W roku 1968 ukazała się książka Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, nazywana wówczas »niebieską bombą«. Zachęcano nas do przestudiowania jej z ludźmi w ciągu sześciu miesięcy. Niektórzy jednak nie potrzebowali aż tyle czasu. Pewne studium trwało niecałe dwa tygodnie” (Rocznik Świadków Jehowy 1995 s. 225).

 

         Po krachu roku 1975 już nie słyszało się o pośpiesznym, to znaczy półrocznym, studium tej książki. Pośpiech przestał być nieodzowny. Nowa (angielska) wersja książki Prawda z roku 1981 była zatem studiowana już ‘zwykłym’ tokiem. Wtedy, już od roku 1977, nawet dokładano do studium drugą książkę:

 

„Na początku roku 1977 wprowadzono postanowienie mające umocnić wiarę nowych Świadków. W Naszej Służbie Królestwa powiedziano: »Uważamy, że z każdym, kto poznaje prawdę, powinno się przestudiować przynajmniej dwie książki. (...) A zatem po chrzcie studium powinno być dalej prowadzone, dopóki nie zostanie przestudiowana druga książka«. Dzięki temu nowo ochrzczeni Świadkowie mieli sposobność pogłębiać wiedzę i zrozumienie oraz lepiej sobie uzmysłowić znaczenie chrztu. To nowe zalecenie sprzyjało też zacieśnianiu więzi ze Świadkami, którzy nieśli im pomoc podczas domowego studium Biblii” (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 115).

 

Inne różnice w obu edycjach książki pt. Prawda (1968, 1981)

 

         Jak wspomnieliśmy powyżej, zmienionych wykładni doktrynalnych i zwyczajów w Towarzystwie Strażnica w latach 1969-1981 było sporo i zapewne nie wszystkie one były akurat omawiane w książce Prawda, ale warto tu wymienić choć te, które wskazują skorowidze do publikacji Świadków Jehowy.

         Oto ‘korekty’ wymienione w dziale Kształtowanie się wierzeń w skorowidzu zamieszczonym na polskiej płycie Watchtower Library 2015 (Biblioteka Strażnicy 2015):

 

1969: Księga Objawienia... [z tym wiąże się zmiana kilku wykładni z Ap]

wielki ucisk... [ogłoszono, że nie rozpoczął się on w roku 1914, z przerwą od roku 1918, ale zacznie się w przyszłości]

1971: Ciało Kierownicze... [obok zarządu Towarzystwa Strażnica utworzono osobne Ciało Kierownicze]

ustanowienie gron starszych...

1972: mianowanie starszych i sług pomocniczych...

wielka duchowa świątynia Jehowy...

1973: używanie tytoniu...

1976: praca związana z hazardem...

1979: „klucze królestwa” (Mt 16:19)... [ogłoszono, że Piotr użył trzech symbolicznych kluczy, a nie dwóch]

 

         Oto zaś kolejne ‘korekty’ wymienione w dziale Beliefs Clarified (Kształtowanie się wierzeń) w skorowidzu, obejmującym lata 1930-1985, zamieszczonym na angielskiej płycie Watchtower Library 2015 (Biblioteka Strażnicy 2015). Pomijamy tu nauki ukazane powyżej w polskim skorowidzu:

 

1968, drug abuse...

1970, “wars and reports of wars” (Mt. 24:6; Lu 21:9)...

1972, conscience...

conscience and employment...

fornication (porneia) as grounds for divorce (Mt 5:32; 19:9)...

1974, fornication (porneia) as grounds for divorce...

1975, legislative and judicial aspects of conscience...

1976, conscience linked with faith and love...

“the Assyrian, the rod” (Isa 10:5)...

vine of John 15 not same as olive tree of Romans 11...

1977, funeral for disfellowshipped...

1978, fornication (porneia) as grounds for divorce...

unnatural sex within marriage...

why Jehovah allowed Benjamin to defeat Israel (Jg 20)...

1979, “crown of life” (Jas 1:12)...

“shepherds” in Hebrew Scriptures (Jer 25:34-36)...

1980, antitypical Festival of Booths...

sacred service...

1981, disfellowshipped family members and relatives...

ministers...

ordination...

 

Oczywiście Świadkowie Jehowy w latach 1969-1981 zmienili też i inne nauki, których skorowidze w swym zestawieniach nie wymieniają. Przykładowo w roku 1970 zmieniono w publikacjach polskich (w ang. w 1969 r.) datę końca „czasów pogan” „1 października” 1914 roku na około „4/5 października” tegoż roku, choć pisano wcześniej, że „obliczenie jest dokładne”:

 

         „Kiedy te 1913 lat i dziewięć miesięcy dodamy do 606 lat i trzech miesięcy sprzed naszej ery, otrzymamy równo 2520 lat, który to okres obejmuje czas od 1 października roku 607 p.n.e. do 1 października 1914 n.e. Taka właśnie jest rozpiętość »czasów narodów«, o których mówił Jezus. Fakt, że powyższe obliczenie jest dokładne, został bezspornie potwierdzony przez liczne widzialne wydarzenia, przepowiedziane przez Jezusa i urzeczywistniające się od roku 1914” (Strażnica Nr 16, 1968 s. 3). Por. Strażnica Nr 3, 1969 s. 5.

 

„Zarówno biblijny rozkład czasu, jak i namacalne fakty historyczne dowodzą, że »czasy pogan«, to jest »wyznaczone czasy narodów«, zakończyły się gdzieś 4/5 października roku 1914 n.e.” (Strażnica Nr 12, 1970 s. 11).

 

         Inny przykład zmiany wykładni. W roku 1976 ogłoszono, że stworzenie Ewy i rozpoczęcie się odpoczynku Boga po stworzeniu świata nie nastąpiło w tym samym roku 4026 p.n.e. co stworzenie Adama, choć wcześniej uczono inaczej:

 

         „Skoro było również zamierzeniem Jehowy, aby człowiek się rozmnożył i napełnił ziemię, więc logiczny jest wniosek, że stworzył Ewę wkrótce po Adamie, być może kilka tygodni czy miesięcy później, ale tego samego roku 4026 p.n.e. Po jej stworzeniu rozpoczął się zaraz siódmy okres, dzień odpoczynku Bożego” (Strażnica Nr 16, 1968 s. 4).

 

„(...) od powołania do istnienia Adama upłynął jeszcze pewien czas, a wtedy została stworzona jego żona Ewa. W tym czasie Adam z rozkazu Boga nadawał nazwy zwierzętom. Nie wiemy, czy zajęło mu to tygodnie, miesiące, czy może lata. Stąd też nie możemy dokładnie stwierdzić, kiedy się rozpoczął wielki ››dzień odpoczynku‹‹ Jehowy ani kiedy się skończy. To samo trzeba powiedzieć o początku tysiącletniego panowania Chrystusa. Biblia nie dostarcza nam żadnych danych, które by umożliwiły ustalenie tej daty wobec czego na nic się nie zdadzą spekulacje zmierzające do jej określenia” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 10 s. 14).

 

         „Ile czasu upłynęło od stworzenia mężczyzny do stworzenia niewiasty? Tego Biblia nie wyjawia” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 10 s. 5).

 

         Patrz też np. w roku 1972 (w ang. 1971 r.) zmiana wykładni dotycząca proroctwa Dn 8:14 o 2300 wieczorach i porankach (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 6 s. 14-16).

 

         Widzimy, że w latach 1969-1981 wiele swoich nauk, rzekomo mających apostolskie pochodzenie, Towarzystwo Strażnica zmieniło, odrzuciło czy wprowadziło nowe wykładnie w miejsce poprzednich.

         Choć może nie wszystkie one są wspominane w obu podręcznikach, ale zapewne mają one je na uwadze.

         Nie będziemy tu śledzić i wyszukiwać wszystkich tu wymienianych zmienianych nauk w tych dwóch publikacjach, gdyż taka analiza byłaby bardzo pracochłonna i wykraczałaby poza tematykę tego artykułu.

 

Dlaczego w roku 1982 ‘odrzucono’książkę pt. Prawda?

 

         W roku 1982 omawiana najpopularniejsza dotychczas książka Świadków Jehowy została w języku angielskim zastąpiona nową publikacją (w języku polskim w roku 1984). Chodzi o tak zwaną ‘czerwona książkę’ (duży format i kieszonkowy), czyli Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi (1982, 1985, 1989 [ed. polskie 1984, 1989, 1990]), która obowiązywała Świadków Jehowy do roku 1995, kiedy to wydano kolejny podręcznik pozbawiony nauki o „pokoleniu roku 1914”. Mamy tu na myśli książkę formatu kieszonkowego pt. Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego (1995), która po latach bardzo przypominała podręcznik Prawda, bo nawet znów miała ona bardzo szybko przygotowywać zainteresowanych do chrztu:

 

„Do najciekawszych punktów programu należało ogłoszenie wydania nowej książki Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego. (...) Niemniej zgromadzeni z dużym zainteresowaniem wysłuchali informacji o przyśpieszonym programie pozyskiwania uczniów na podstawie książki Wiedza. Przyznali, że postanowienie to jest bardzo na czasie” (Rocznik Świadków Jehowy 1996 s. 12-13).

 

„Podręcznik ów można omówić stosunkowo szybko, powiedzmy, w ciągu kilku miesięcy. Można go też z łatwością nosić w aktówce, torebce, a nawet w kieszeni! (...) Po jej przeanalizowaniu nie zachęca się do studiowania z zainteresowanym drugiego podręcznika. Poznający prawdę mogą poszerzać swój zasób wiadomości na zebraniach Świadków Jehowy, a także przez samodzielne czytanie Biblii oraz różnych publikacji chrześcijańskich” (Strażnica Nr 2, 1996 s. 13-14).

 

         Oczywiście ten podręcznik Wiedza nie zawierał już, jak książka Prawda, nauki i wykresu o „pokoleniu roku 1914”, które nie miało przeminąć zanim nastąpi ‘koniec’ (patrz Prawda, która prowadzi do życia wiecznego 1969, 1970 rozdział 11, par. 3 [ang. 1968, 1981 s. 94-95]).

         O tym wykresie z książki Prawda, tak wspomniano w roku 1969:

 

„Ostatnio rozmawiałem z panem o panujących na świecie stosunkach, które niepokoją wiele ludzi. Mam na myśli wojny, nienawiść, przestępczość, upadek moralny. Według Biblii stanowi to dowód, że żyjemy w ostatnich dniach tego złego porządku rzeczy. (Odczytać 2 Tym, 3:1-5} W związku z tym wiele ludzi zastanawia się, kiedy to się skończy. Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w tej książce Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, w rozdziale 11, noszącym tytuł »Ostatnie dni tego złego systemu rzeczy«. Tu na stronie 113 jest zamieszczony wymowny szkic. (Odczytaj treść po obu stronach otwartej książki, zwracając uwagę na strzałkę, która wskazuje, że ‘dni ostatnie’ zaczęły się w r. 1914, a skończą się za życia tego samego pokolenia)” (Służba Królestwa Nr 10, 1969 s. 4).

 

         Dlaczego więc inna książka (tzn. Będziesz mógł żyć...) zastąpiła tę, która znalazła się w Księdze rekordów Guinnessa?

         Interesujące jest to, że ostatnia wersja tej odrzuconej publikacji była w obiegu tylko przez jeden rok, od roku 1981 do roku 1982 (dotyczy angielskiego wydania).

         Co nastąpiło w latach 1981-1982?

         Otóż Towarzystwo Strażnica rozpoczęło wydawać swe publikacje w kolorze i pierwszą tak wydaną była właśnie w roku 1982 ‘czerwona książka’ Będziesz mógł żyć...:

 

„Pierwszym oddziałem, który zaczął drukować wszystkie wydania czasopism na maszynie offsetowej techniką czterobarwną, był oddział w Finlandii. W pracy nad numerami ze stycznia 1981 roku użyto stosunkowo prostych metod, a potem stopniowo je udoskonalano. Następnie w Japonii zastosowano druk czterobarwny do produkcji pewnej książki. Pozostałe drukarnie Towarzystwa Strażnica poszły za tym przykładem, kiedy tylko otrzymały odpowiedni sprzęt” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 595).

 

         Nowa książka nie dość że kolorowa i dużego formatu, to jeszcze zawierała „ponad 150 ilustracji”, co miało być jej wielkim walorem:

 

Ilustracje przykuwają wzrok i częstokroć skuteczniej niż słowo pisane potrafią utrwalić w pamięci ważną myśl. Pewna matka opowiada, ile otuchy dodała jej treść jednej z takich rycin: »Bardzo podobają mi się rysunki zamieszczone w książce pt. Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, gdyż zawsze trafiają w sedno omawianego zagadnienia« (...) Ta 256-stronicowa książka zawiera ponad 150 ilustracji, w większości barwnych. Chętnie ją Państwu udostępnią i pomogą przestudiować mieszkający w pobliżu Świadkowie Jehowy” (Strażnica Nr 16, 1990 s. 32).

 

         Tak to „ilustracje [które] przykuwają wzrok” wypchnęły do lamusa historii publikację znajdującą się w Księdze rekordów Guinnessa!

         Trzeba tu dodać, że w roku 1982 nie nastąpiła jakaś radykalna zmiana doktryny Świadków Jehowy, która by nakazywała zmienić im podręcznik do studium. Owszem w przeciągu kilku lat po roku 1982 Towarzystwo Strażnica zmieniło kilka swoich nauk, ale nie to było powodem wprowadzenia nowej książki, lecz to, co wskazaliśmy powyżej.

 

Najlepsza reklama książki i udział przyszłego członka Ciała Kierowniczego w tłumaczeniu i wydawaniu jej

 

         Ciekawe, że podobno „pewien” ksiądz katolicki reklamował w katedrze (a więc siedzibie biskupa!) omawianą książkę, doprowadzając do chrztu u Świadków Jehowy swoją parafiankę (!):

 

„Co więcej, w 1972 roku pewien ksiądz katolicki z Port-au-Prince wystawił ów podręcznik w tamtejszej katedrze i powiedział: »Jeżeli Świadkowie Jehowy zaproponują wam tę niebieską książeczkę, to ją weźcie. Ona zawiera prawdę«. Jego wypowiedź ogromnie zdziwiła pewną kobietę, która sprzeciwiała się synowi będącemu Świadkiem. Po powrocie do domu spytała, czy Świadkowie Jehowy mają niebieską książeczkę. Kiedy przytaknął, wspomniała o słowach duchownego, zgodziła się na studium zaproponowane przez syna, a po jakimś czasie dała się ochrzcić” (Rocznik Świadków Jehowy 1994 s. 156).

 

         W książce tej, jak wspomnieliśmy, w roku 1981 zmieniono pewne nauki, ale wcześniej udział brał w jej tłumaczeniu i wydaniu w roku 1980 nawet przyszły członek Ciała Kierowniczego G. Jackson (powołany w roku 2005):

 

„W roku 1980 Biuro Oddziału poleciło nam zająć się tłumaczeniem – pracą, do której naszym zdaniem zupełnie się nie nadawaliśmy (...) Wydrukowaliśmy na niej przetłumaczoną przez nas na język tuvalu książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego” (Strażnica 15.08 2015 s. 5).

 

Miliony czytelników książki Prawda i „nakład wyczerpany”

 

         Wobec tak wielkiego nakładu omawianej książki (ponad 107 milionów egzemplarzy) ciekawe słowa zamieszczono w jednej z nowszych publikacji:

 

„Kiedyś pewien domownik powiedział: »Pańskie słowa przypominają mi to, co czytałem w tej książce« i pokazał mi książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego.*

*Wydana przez Świadków Jehowy; nakład wyczerpany” (Rocznik Świadków Jehowy 2010 s. 102).

 

         Skoro „nakład wyczerpany”, a książka cieszyła się tak wielkim wzięciem, to czy Towarzystwo Strażnica nie mogłoby zamieścić obu jej wersji na swej stronie internetowej jw.org?

         Jeśli osiągnięto nakład 107 553 888 egzemplarzy, to gdzie podziali się czytelnicy tej publikacji?

         Dlaczego „przeciętna liczba głosicieli” za rok 2015 wyniosła tylko 7 987 279, a nie 108 milionów (Rocznik Świadków Jehowy 2016 s. 176)?

         Gdzie dziś znajduje się około 100 milionów czytelników tej książki (zakładając, że tylko jedna osoba czytała dany egzemplarz)?

         Gdzie zapodziało się około 100 milionów egzemplarzy tej książki?

         A może odpowiedzią na to ostatnie pytanie jest wskazówka, której udzieliło nam Towarzystwo Strażnica:

 

„Któregoś dnia, gdy Osman miał już 20 lat, zauważył w pojemniku na śmieci niebieską książkę. Ponieważ bardzo lubił czytać, wyciągnął ją, oczyścił i ujrzał tytuł: Prawda, która prowadzi do życia wiecznego” (Strażnica Nr 11, 2002 s. 31).

 

         Na zakończenie warto dodać, że niektóre z omawianych kwestii przedstawił poprzez fotokopie Piotr Andryszczak w swoim artykule pt. Dean Acheson – Świadkowie Jehowy cytują:

 

http://www.piotrandryszczak.pl/dean-acheson-swiadkowie-jehowy-cytuja.html

Zgłoś artykuł

Uwaga, w większości przypadków my nie udzielamy odpowiedzi na niniejsze wiadomości a w niektórych przypadkach nie czytamy ich w całości

Komentarze są zablokowane