Włodzimierz Bednarski

Jezus i szatan – czy Świadkowie Jehowy mylą te osoby?

dodane: 2023-05-09
Jezus i szatan - odwieczny problem Świadków Jehowy. Ciągle zmieniają utożsamianie różnych postaci biblijnych. Czasem według nich ktoś symbolizuje szatana, a później, wedle nowszej nauki, Jezusa. Istne zamieszanie. Artykuł nasz zestawia takie zmiany. Prócz tego Świadkowie Jehowy czasami nadają identyczne tytuły Chrystusowi i szatanowi.

 

Jezus i szatan – czy Świadkowie Jehowy mylą te osoby?

 

         Na początku informujemy, że artykuł nasz składa się z następujących rozdziałów:

 

Jezus i szatan braćmi, synami Jehowy i „Gwiazdami zarannymi

Jezus i szatan archaniołami

Jezus i szatan „bogami”

Jezus i szatan „władcami” i „bogami tego świata”

Jezus i szatan Nabuchodonozorami

Jezus i szatan „dyktatorami”

Jezus i szatan wskrzeszani ze śmierci

Jezus przedstawicielem Jehowy, „większego Faraona”, którym też jest szatan

 

         Świadkowie Jehowy znani są ze skrajnych zmian swoich nauk. Często ich nowa nauka jest zupełnym przeciwieństwem poprzedniej. Czasem zmiana interpretacji ma miejsce kilka razy i nie da się tego wytłumaczyć wzrastającym światłem.

         Najbardziej znaną zmianą jest ta o wskrzeszeniu mieszkańców Sodomy. Choć wiele razy wprowadzano ‘korektę’, to przypominamy tu tylko dwa różne teksty z tego samego podręcznika, ale z innych edycji:

 

„Tym samym Jezus wskazał, że przynajmniej niektórzy z niesprawiedliwych mieszkańców starożytnej Sodomy i Gomory znajdą się na ziemi w czasie Dnia Sądu. Chociaż prowadzili się niemoralnie, to jednak można się spodziewać, że niektórzy z nich powstaną z martwych (...) Jehowa w swoim miłosierdziu wskrzesi ich, dzięki czemu będą mieć sposobność zapoznać się z Jego zamierzeniami” (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi edycje 1984 i 1989 s. 179).

 

„Czy tak okropnie niegodziwi ludzie zostaną wskrzeszeni w czasie Dnia Sądu? Pismo Święte wyraźnie wskazuje, że tak nie będzie. (...) Za swoją jaskrawą niemoralność mieszkańcy Sodomy i okolicznych miast doznali zagłady, z której nigdy nie zostaną wskrzeszeni” (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi 1990 s. 179).

 

         Zdarza się, że Świadkowie Jehowy czasem nie potrafią odróżnić Boga od „władz politycznych”, wręcz mylą te podmioty. Oto przykładowy tekst dotyczący zmiany nauki w roku 1962, w języku polskim w roku 1963:

 

         „Na przykład kilka lat temu mieliśmy w »Strażnicy« świetną serię artykułów na temat »władz zwierzchnich«. (...) Po starannym zbadaniu Pisma Świętego doszliśmy jednak do przekonania, że pewne teksty biblijne powinny być inaczej wykładane. Zdaliśmy sobie na przykład sprawę z tego, że »władze zwierzchnie« wspomniane w Liście do Rzymian 13:1 (NW), to nie Jehowa Bóg i Jezus Chrystus, ale władze polityczne. To samo dotyczy wersetów z Listu do Tytusa 3:1 i 1 Piotra 2:13, 14. Podstawowe prawdy pozostały mimo tego niezmienione. Nasza postawa wobec Boga i wobec państwa jest taka sama, jak i poprzednio” (Strażnica Nr 11, 1967 s. 11).

 

         Kolejnym przykładem może być zmiana jednej z nauk w roku 2016. Od roku 1934 Świadkowie Jehowy nauczali (patrz „Narody mają poznać, że ja jestem Jehowa” – jak? 1974 s. 117-118) o pewnym symbolicznym znakowaniu ludzi, którego dokonywali pomazańcy z Towarzystwa Strażnica. Wykładnię tę niedawno porzucono:

 

„W przeszłości wyjaśnialiśmy, że we współczesnym spełnieniu tej wizji człowiek z kałamarzem sekretarskim symbolizuje ostatek chrześcijan namaszczonych duchem. Uważaliśmy, że osoby, które reagują pozytywnie na dobrą nowinę, już teraz otrzymują znak umożliwiający ocalenie. Jednak ostatnio stało się oczywiste, że musimy skorygować to wyjaśnienie. Jak wynika z Ewangelii według Mateusza 25:31-33, to Jezus osądza ludzi. Ostatecznego sądu dokona w czasie wielkiego ucisku, kiedy oddzieli owce od kóz, czyli osoby mające ocaleć od przeznaczonych na zagładę” (Strażnica czerwiec 2016 s. 16).

 

         Z powyższej zmiany nauki wynika, że od roku 1934 nie było żadnego znakowania, nie było osób znakowanych i nie było tych, co znakują!

 

         W związku z tak radykalnymi zmianami nauk Świadków Jehowy zdarzały się też ‘korekty’ dotyczące osoby Chrystusa. Bywało, że ten sam werset biblijny czy osobę utożsamiano wpierw z szatanem, a po jakimś czasie z Jezusem.

         Pisaliśmy o tym dawniej w artykule pt. Czy Świadkowie Jehowy mylili Jezusa z szatanem? (2014 r.).

         Zawarliśmy w nim następujące rozdziały:

 

         Kto jest aniołem czeluści?

         Kto jest mścicielem krwi?

         Kto jest jeźdźcem na białym koniu?

         Kto jest siewcą gorczycy?

         Co obrazuje drzewo z tekstu Dn 4?

         Kto jest archaniołem Michałem?

         Kto jest mężczyzną z Ap 12:5?

         Kto jest spadającą gwiazdą?

https://www.piotrandryszczak.pl/polemika2a/czy-swiadkowie-jehowy-mylili-jezusa-z-szatanem.html

 

W nowym artykule przedstawiamy kilka kolejnych przykładów związanych z Jezusem i szatanem. Komentarze ograniczamy do minimum.

 

Jezus i szatan braćmi, synami Jehowy i „Gwiazdami zarannymi

 

         Towarzystwo Strażnica pisało, że Jezus i szatan (Lucyfer) to bracia, a ten ostatni był też pomazanym synem Jehowy. Również obaj zwani byli „Gwiazdami zarannymi”:

 

         „Pismo Św. pokazuje nam, że słowa »gwiazdy zaranne« odnoszą się do dwóch możnych stworzeń niebiańskich, mianowicie do Michała (Logosa) i do Lucyfera. Te dwa potężne stworzenia stanowiły dwóch braci; obaj ci bracia byli synami Bożymi. Lucyfer okazał się niewiernym synem Bożym, podczas gdy Logos onym »wiernym i prawdziwym«” (Strażnica 15.05 1932 s. 158 [ang. 01.03 1932 s. 76]).

 

         „Od początku wszystkie stworzenia Boże były braćmi, gdyż wszystkie otrzymały życie od jednego Ojca. »Gwiazdy zaranne«, jego dwaj synowie Lucyfer i Logos, wspólnie śpiewały ku chwale Ojcowskiej – przy zakładaniu gruntów ziemi” (Strażnica 01.05 1931 s. 135-136 [ang. 01.03 1931 s. 71]).

 

         „Jehowa dał swemu synowi Lucyferowi panowanie nad człowiekiem. Lucyfer był więc księciem” (Rząd 1928 s. 92).

 

Bóg pomazał był Swego syna Lucyfera” (jw. s. 112).

 

Jezus i szatan archaniołami

 

         Jezus archaniołem

 

„Archaniołem Michałem jest Jezus Chrystus” (Strażnica 01.04 2010 s. 19).

 

         Szatan archaniołem

 

         „Lucyfer, jeden z Archaniołów długo pielęgnował w swym sercu ambitne zamiary” (Stworzenie czyli historja biblijna w obrazach 1914 s. 15).

 

         „Lucyfer, jeden z archaniołów, długo żywił w sercu ambitne zamiary” (Złoty Wiek 01.10 1925 s. 223).

 

Jezus i szatan „bogami”

 

Świadkowie Jehowy zastosowali pewien manewr. Wpierw w swojej Biblii w tekstach J 1:1 i 18 zrobili z Jezusa „boga” (małe „b”), a później „bogiem” (też małe „b”) nazwali szatana z tekstu 2Kor 4:4 („bóg tego świata”).

 

„Ktoś mógłby jednak zapytać: A czy w Biblii nie nazywano Jezusa bogiem? To prawda. Ale bogiem nazywano również Szatana (2Kor 4:4)” (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi 1990 s. 39).

 

         Świadkowie Jehowy przemilczają, że w tekście J 20:28 mają w swej Biblii słowa: „mój Pan i mój Bóg”.

 

Jezus i szatan „władcami” i „bogami tego świata”

 

         W nauce Świadków Jehowy jest bałagan. Z jednej strony twierdzą, że szatan rządzi tym światem, a z drugiej, iż w roku 1914 „nadszedł koniec” jego rządów. Prócz tego uczą, że Jezus króluje od roku 1914.

         Trudno więc zrozumieć, kto rządzi, od kiedy i czym zarządza.

 

         Jezus „bogiem tego świata” i władcą

 

         „Kiedy Chrystus będzie bogiem tego świata i wykonywać będzie pełną władzę nad jego sprawami, czy tedy polityczne organizacje wśród ludzi nadal będą wybierały swoich urzędników na różne urzędy? Z pewnością nie!” (ZłotyWiek 15.11 1935 s. 6).

 

„Więc wysławiaj Władcę świata, Jego się miłością ciesz. Chrystus króluje już i Armagedon tuż – ten stary system usunie wnet stąd” (Wysławiajcie Jehowę w pieśniach 1989, pieśń 195).

 

         Szatan „bogiem tego świata” i władcą

 

         W pierwszym tekście zrównano Jezusa i szatana jako „bogów”:

 

Diabeł jest bogiem tego świata. Pan Jezus Chrystus jest bogiem nowego [świata]” (ang. Złoty Wiek 15.07 1925 s. 669 – The devil has been the god of this world. The Lord Jesus Christ is the god of the new).

 

Szatan jest bogiem [władcą] tego świata i dlatego narody świata nie mogą być słusznie nazwane narodami chrześcijańskimi” (Rząd 1928 s. 154).

 

         „Ten okres oficjalnie skończył się w roku 1914, t. j. wówczas nadszedł koniec nieprzerwanego panowania szatana jako boga tego świata” (Rząd – tajenie prawdy. Dlaczego? 1935 s. 16).

 

Jezus i szatan Nabuchodonozorami

 

         Już angielski skorowidz do publikacji Świadków Jehowy wskazuje, że Nabuchodonozor obrazuje im szatana, Jezusa, a nawet Jehowę:

 

Nebuchadnezzar

pictures

Jehovah’s worldwide rulership: bp 20

Jesus: w80 5/15 17; (...)

Satan: w51 539; w49 312-313; w34 295, 307, 341; lt-2-30 311 (Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s. 599).

 

         Jezus Nabuchodonozorem

 

         „Większy Nabuchodonozor, Chrystus Jezus, Egzekutor zarządzeń Jehowy i Możny Bojownik, wystąpi do dzieła na początku Armagedonu” (Strażnica 01.06 1937 s. 169 [ang. 01.04 1937 s. 104]; patrz też Bezpieczeństwo 1937 s. 5).

 

         „Opowiadanie prawdy przez świadków Jehowy jest jako inwazja Jeruzalemu przez Nabuchodonozora. Pan Jezus Chrystus, Większy Nabuchodonozor, kieruje teraz tym napadaniem na religiantów i ci fałszywi prorocy i ich organizacja bywają wibrowani aż do szpiku kości” (Strażnica 15.12 1937 s. 376 [ang. 15.10 1937 s. 312]).

 

         Szatan  Nabuchodonozorem

 

         Poniższy fragment wskazuje na to, że według Towarzystwa Strażnica Nabuchodonozor miał wiele wspólnego z szatanem:

 

„Pierwotne zastosowanie słów z Izajasza 14:12-14 nie odnosi się do Szatana Diabła, ale do dynastii królów panujących w Babilonie, począwszy od Nabuchodonozora, a skończywszy na Nabonidzie i Balsazarze. (...) A zatem chociaż pierwotne zastosowanie słów z Izajasza 14:12-14 odnosiło się do literalnego, widzialnego króla starożytnego Babilonu, to obecnie stosują się one do niewidzialnego króla nowożytnego Babilonu Wielkiego, Szatana Diabła, przedstawionego symbolicznie przez starożytnego króla babilońskiego” (Strażnica Nr 5, 1966 s. 14).

 

Jezus i szatan „dyktatorami”

 

         Jezus dyktatorem

 

„Te słowa psalmisty znajdą zupełne zastosowanie z chwilą, gdy rząd Boży obejmie władzę nad ziemią. Wówczas nie będzie tytanów, którzy by według swego widzimisię mogli przeprowadzić podział ziemi. Dyktatorami świata będą Jehowa Bóg i jego Król, Chrystus Jezus” (Złoty Wiek 15.12 1935 s. 11).

         Patrz też Ucieczka do Królestwa 1933 s. 49.

 

         Szatan dyktatorem

 

         W języku polskim w poniższym czasopiśmie użyto terminu „władca”, ale w angielskiej publikacji jest słowo dictator (dyktator).

 

„Szatan jest wściekły i »zwodzi cały świat«, co sprawia, że trudno nam się żyje (Objawienie 12:9, 12). To rzeczywiście okrutny władca” (Strażnica Nr 3, 2018 s. 12).

 

Now, the Devil has great anger and “is misleading the entire inhabited earth,” which has resulted in “woe for the earth.” (Revelation 12:9, 12) Indeed, Satan is a brutal dictator (ang. Strażnica Nr 3, 2018 s. 12).

 

Jezus i szatan wskrzeszani ze śmierci

 

         Świadkowie Jehowy nie tylko nadają Jezusowi i szatanowi te same tytuły, ale i przydzielają podobne działania. Tu podajemy jeden przykład. Chrystusa i szatana dotyczy wskrzeszenie, Jezusa w przeszłości, a szatana w przyszłości. Na ogół Świadkowie Jehowy nie piszą, że Jezus „zmartwychpowstał”, lecz że został wskrzeszony przez Jehowę.

         Co ciekawe, jak Chrystus zmartwychwstały ukazywał się wiernym, tak martwy szatan przed wskrzeszeniem ma być wystawiany „na pokaz stworzeniom duchowym”. Tak jakby miał być w jakimś tymczasowym mauzoleum.

 

         Jezus wskrzeszony i rzekomo niewidziany

 

„Po śmierci Jezusa Jehowa wskrzesił go do życia w niebie...” (Strażnica Nr 1. 2020 s. 11).

 

         Towarzystwo Strażnica tak gorliwie zwalczało naukę o ukazywaniu się Jezusa po zmartwychwstaniu, że nawet pogubiło się w swej argumentacji. W kolejnej edycji jednej z książek musiało poprawiać swoje twierdzenia, gdyż zrobiło podstawowy błąd biblijny polegający na pomyleniu pojęć! Oto ta kwestia:

 

„A zatem Jezus oznajmił wyraźnie, że po jego śmierci ludzie na ziemi już go nie zobaczą” (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi 1984, 1989 s. 143).

 

„A zatem Jezus oznajmił wyraźnie, że po jego wstąpieniu do nieba ludzie na ziemi już go nie zobaczą” (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi 1990 s. 143).

 

         Szatan wskrzeszany i pokazywany po śmierci

 

„Pismo Św. nasuwa myśl, że Bóg przez tysiąc lat przechowa ciało szatana, by je wystawić na pokaz stworzeniom duchowym, ażeby widziały, że jest martwy, poczem Bóg przy końcu owego okresu czasu wskrzesi szatana i znów ożywi jego ciało. (...) Jaki jest cel wskrzeszenia djabła? Czy oznacza to, że Bóg na nowo stworzy szatana? Nie, tylko że przywróci szatanowi życie, kiedy tenże już tysiąc lat był nieżywym, a to stanie się w ściśle określonym celu” (Światło 1930 t. II, s. 218-219).

 

         Nauka o wskrzeszaniu szatana wprowadzona w roku 1930 obowiązywała co najmniej do roku 1969. Nigdy jej oficjalnie nie odwołano:

 

         „Po upływie tysiąca lat Szatan będzie zapewne na jakiś czas wskrzeszony, czyli przywrócony do życia, gdyż Biblia podaje, że »ma być rozwiązany na krótki czas«. Nie będzie to jednak zmartwychwstanie, jak gdyby istniała dla niego potencjalna możliwość postępowania sprawiedliwego i zaskarbienia sobie życia bez końca. Wręcz przeciwnie, Pismo święte wskazuje, że po zezwoleniu mu na krótkotrwałe wypróbowanie ludzkości zostanie na zawsze zgładzony przez wrzucenie do jeziora ognia, które oznacza »drugą śmierć«. – Obj. 20:10, 14” (Strażnica Nr 14, 1969 s. 14).

         Patrz też ang. Strażnica 01.09 1951 s. 542.

 

Jezus przedstawicielem Jehowy, „większego Faraona”, którym też jest szatan

 

         Świadkowie Jehowy nie tylko Jezusowi nadają te same określenia co szatanowi. To samo dotyczy Jehowy, który, jak szatan, nazywany jest „większym faraonem”.

 

         Szatan „większym Faraonem”

 

„Nie mamy powiedziane, że plaga wszy zakończyła się, a nawet jeszcze teraz Egipcyanie (ludzie światowi), Faraon (dyabeł) i jego czarownicy (kler) skrobią się wiele razy po głowie, nie wiedząc co zrobić z plagą, której nie potrafią naśladować” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 284-285).

 

Faraon, król Egiptu, okrutny ciemiężca ludu Bożego wyniośle rzucający wyzwanie Jehowie Bogu, przedstawia oczywiście nie kogo innego, tylko samego Szatana” (Strażnica Nr 16, 1966 s. 5).

 

„Osoby te wraz z ostatkiem pomazańców tęsknią do całkowitego wyzwolenia z pozaobrazowego Egiptu, światowego systemu rzeczy, którego bogiem jest większy faraon, Szatan Diabeł” (Strażnica Nr 17, 1989 s. 15).

 

         Jehowa „większym Faraonem”

 

„Przyszli do większego Józefa, do Jezusa Chrystusa, który reprezentuje większego Faraona, to jest Jehowę Boga” (Strażnica Nr 10, 1953 s. 13 [ang. 01.12 1952 s. 733]).

 

A co z faraonem, władcą Egiptu? W tym wypadku także trafnie wyobraża Jehowę Boga” (Strażnica Nr 10, 1970 s. 17).

 

„Dzisiaj to nie faraon jest władcą. Suwerenem Wszechświata jest Jehowa Bóg, Większy Faraon” (Survival Into a New Earth 1984 s. 79).

 

         Prawdopodobnie takich wspólnych tytułów i określeń dla Jezusa i szatana w publikacjach Świadków Jehowy może być dużo więcej. Nie sposób tego prześledzić w całej literaturze Towarzystwa Strażnica wydawanej od roku 1879 do dziś. Wspominamy przy okazji, że opublikowaliśmy kiedyś artykuły, które mogą naprowadzić na kolejne podobieństwa między omawianymi osobami. Chodzi o następujące teksty:

 

Kim był i jest Jezus Chrystus dla Towarzystwa Strażnica?

Jezus, Jehowa czy szatan „większym Nabuchodonozorem”?

Jezus i szatan równi według Towarzystwa Strażnica?

 

         Składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.

 

Zgłoś artykuł

Uwaga, w większości przypadków my nie udzielamy odpowiedzi na niniejsze wiadomości a w niektórych przypadkach nie czytamy ich w całości

Komentarze są zablokowane