Królowanie Chrystusa od I wieku według nauki Świadków Jehowy

Królowanie Chrystusa od I wieku według nauki Świadków Jehowy

Na początku informujemy, że artykuł nasz składa się z następujących rozdziałów:

Rok 1947 – pierwsza wzmianka w Strażnicy o królowaniu Jezusa od I wieku

Rok 1953 – pierwsze teksty z książek o królowaniu Jezusa od I wieku

Kolejne lata i fragmenty o królowaniu Jezusa od I wieku

Wczesna nauka Towarzystwa Strażnica na temat tekstu Kol 1:13

         Towarzystwo Strażnica od roku 1922 naucza, że Jezus króluje od roku 1914. Wcześniej twierdzono, że królowanie rozpoczęło się w roku 1878:

         „Uważali jednak, że obecność Chrystusa już się rozpoczęła w roku 1874, że on sam zaczął panować z nieba w roku 1878, a pełną władzę Królestwo obejmie w październiku roku 1914” (Królestwo Boże panuje! 2014 s. 50).

         Ciekawe jest, że pełną świadomość, iż „królestwo się narodziło”, osiągnięto dopiero w 1925 roku:

         „W roku 1925 poznali ci wierni, że Królestwo się rozpoczęło, że szatan został strącony z nieba i że teraz musi ograniczyć swoją działalność do ziemi” (Światło 1930 t. II, s. 326).

„Narodzenie narodu lub zapoczęcie królestwa było odróżnione aż dopiero w roku 1925, a nawet wtedy wiele z poświęconych nie mogło odróżnić (Zobacz Strażnicę z roku 1925, str. 115)” (Strażnica 01.06 1933 s. 167-168 [ang. 01.04 1933 s. 103]).

         „Prawdziwym kamieniem milowym było więc opublikowanie w Strażnicy z 1 marca 1925 roku artykułu »Narodziny narodu«,który zawierał zupełnie nowe, zaskakujące wyjaśnienie 12 rozdziału Księgi Objawienia. Przedłożono tam dowody na to, że w roku 1914 narodziło się, czyli zostało powołane do istnienia Królestwo mesjańskie, że Chrystus zasiadł wtedy na swym niebiańskim tronie” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 138-139).

„1925 n.e.:Strażnica wyjaśnia, iż w roku 1914 narodziło się Królestwo” (Strażnica Nr 11, 1997 s. 16).

Ta wykładnia obowiązuje do dziś, choć niewielu Świadków Jehowy zdaje sobie sprawę, że Towarzystwo Strażnica posiada też mniej znaną, słabiej rozpowszechnioną naukę, wspominaną tylko co kilka lat.

Nauka ta mówi, że Jezus królował już od I wieku, ale wyłącznie „nad zborem chrześcijańskim”. Brak nagłaśniania tej wykładni może wynikać z faktu, że wczesne królowanie dotyczyło przede wszystkim uczniów Jezusa z I wieku oraz pomazańców z Towarzystwa Strażnica – a tych jest niewielu.

Innym powodem może być to, że dzięki tej nauce rok 1914, uznawany przez Świadków Jehowy za kluczowy w historii świata, traci na znaczeniu i z czasem mógłby stać się nieistotny.

Świadkowie nie chcą też być postrzegani jak tradycyjne chrześcijaństwo, które naucza, że od momentu zmartwychwstania Jezus ma „wszelką władzę w niebie i na ziemi” (Mt 28:18) i jest On „Władcą królów ziemi” (Ap 1:5).

Ponadto Towarzystwo Strażnica powstało dopiero w XIX wieku, więc naturalnym pytaniem jest: nad jakim zborem miałby Chrystus królować przez setki lat?

Pytanie to zapewne nasuwa się nie tylko krytykom, ale może również samym głosicielom, którzy mogą je też zadawać swym nadzorcom. W odpowiedzi tej wykładni po prostu nie prezentuje się szeroko. Próżno szukać specjalnego artykułu na ten temat w publikacjach Towarzystwa.

Od kiedy w Towarzystwie Strażnica funkcjonuje nauka o królowaniu Jezusa nad zborem, powiązana z fragmentem Kol 1:13 („On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna” BT)?

Poniżej udzielamy odpowiedzi na to pytanie.

Rok 1947 – pierwsza wzmianka w Strażnicy o królowaniu Jezusa od I wieku

         Angielski skorowidz do publikacji Świadków Jehowy podaje, że pierwszy raz skomentowano fragment Kol 1:13 w odniesieniu do królowania Jezusa w angielskiej Strażnicy w roku 1947 (brak polskiego odpowiednika), a później w roku 1953:

“kingdom of the Son of his love” (Col 1:13): w80 10/1 26-28; w78 3/1 17-20; w73 458-459; w60 700; nh 206; w47 166-167 (WatchTower Publications Index 1930-1985 1986 s. 496).

[nh oznacza książkę pt. „Nowe niebiosa i nowa ziemia” (ang. 1953; polska 1958)]

         Nie udało się znaleźć wcześniejszych komentarzy do tekstu Kol 1:13 w kontekście królowania Jezusa od I wieku. Oto najstarsze komentarze do tego fragmentu biblijnego:

Colossians (...) 1:13... w60 700; w57 362; w56 461; nh 206; w47 167 (Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s. 1106).

         Angielski tekst z roku 1947 jest bardzo zagmatwany i przypomina, by absolutnie nie wyciągano wniosku, że Jezus w pełni królował już w I wieku, albo, iż rozpoczęło się wtedy Tysiąclecie:

         „Czy przeniesienie członków kościoła Boga do »królestwa Jego umiłowanego Syna« [Kol 1:13] oznacza, że Jezus Chrystus rozpoczął panowanie w niebie od Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e., kiedy wylał ducha świętego od Ojca na pierwszych członków swojego kościoła? Nie; nie w tym sensie, że królestwo Boże przez Chrystusa rozpoczęło się tam i że tysiącletnie panowanie lub milenijne królowanie Chrystusa rozpoczęło się” (ang. Strażnica 01.06 1947 s. 167).

Jak widać, podano tylko, czym wspomniane „królestwo” (Kol 1:13) nie jest, ale nie wyjaśniono, czym jest.

W 1947 roku jeszcze obawiano się napisać wprost, że „w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku Jezus zaczął królować nad chrześcijańskim zborem swych namaszczonych braci (Kol. 1:13)” (Strażnica 15.01 2014 s. 11).

Ważne jest też, że polscy Świadkowie Jehowy nie dowiedzieli się wtedy o tej nauce, ponieważ artykuł z 1947 roku nie ukazał się w języku polskim.

Również angielska książka z 1953 roku nie była publikowana ani studiowana w Polsce – dostępna była dopiero jej edycja polonijna, wydana ze sporym opóźnieniem w 1958 roku.

Po raz pierwszy w języku polskim powyższa nauka została przedstawiona w artykule opublikowanym w 1950 roku:

„W ciągu tych stuleci od Zielonych Świątek wybrał Jehowa Bóg zŻydów i pogan 144.000 wiernych naśladowców, którzy niebawem będą »kapłanami Bożymi i Chrystusowymi, i będą z nim królować tysiąc lat«, (Obj. 20:4, 6). Podczas wszystkich tych stuleci wybrania i przygotowania ci przypuszczalni dziedzice królestwa niebiańskiego okazywali wierność poddańczą Chrystusowi Jezusowi, pomazanemu Królowi Jehowy, który nad nimi panował jako nad swymi poddanymi. Mówią oni: »/Bóg/..., który nas wyrwał z nocy ciemności i przeniósł do królestwa Syna swego miłego«” (Strażnica Nr 2, 1950 s. 13 [ang. 15.09 1949 s. 282]).

         Kolejny tekst z angielskiej Strażnicy z 1960 roku nie ukazał się po polsku i nie wnosił istotnych nowości, poza następującymi słowami:

„Z drugiej strony, podczas gdy zgromadzenie Boże rozpoczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy, wypełnienie proroctw biblijnych wskazuje, że królestwo Boga rozpoczęło się w 1914 roku (...) Kiedy czytamy, że Bóg »przeniósł nas [członków zboru chrześcijańskiego] do królestwa Syna swej miłości«, może to oznaczać jedynie, że ich wierność została przeniesiona, a nie że mają rządzić na ziemi” (ang. Strażnica 15.11 1960 s. 700).

Rok 1953 – pierwsze teksty z książek o królowaniu Jezusa od I wieku

W jednej z angielskich książek wydanej w 1953 roku poruszono temat królowania Jezusa od I wieku:

Christ King of Christian Congregation Since First Presence (“Make Sure of All Things” 1953 s. 233).

Te same słowa pojawiły się w kolejnej, zrewidowanej edycji książki z 1957 roku (jw. s. 233). Około 1957 roku wydano także polską wersję publikacji, w której zapisano to w identyczny sposób:

„Chrystus Królem zboru chrześcijańskiego od czasu pierwszej obecności” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” ok. 1957 cz. II, s. 110).

         Jako uzasadnienie tej myśli podano fragmenty biblijne Kol 1:13 („nas … przeniósł do królestwa Syna”) i 1P 2:17 („Królowi cześć oddajcie”) (jw. s. 110).

         Z tekstów tych wynika, że Jezus stał się Królem zboru już w roku 29, bo za „czasu pierwszej obecności”.

         Jest to na tyle istotne, że następne teksty uczą o królowaniu Chrystusa nad zborem od roku 33.

         W tym samym roku 1953, a po polsku w roku 1958 (ed. polonijna) wydano kolejny podręcznik z omawianą nauką. W nim napisano już, że to królowanie Jezusa rozpoczęło się po „wniebowstąpieniu” (33 r.), a nie podczas „pierwszej obecności” (od 29 r., gdy Jezus rozpoczął działalność):

„Po swym wniebowstąpieniu i zajęciu miejsca po prawicy Jehowy Jezus zaczął wprawdzie królować nad swymi pomazanymi naśladowcami na ziemi, którzy pozostali w nowym przymierzu zapośredniczonym przez niego między Bogiem a nimi. Z uwagi na to apostoł Paweł napisał dziewiętnaście stuleci temu o Jehowie Bogu: »On wyzwolił nas od władzy ciemności i przesadził nas do królestwa Syna swej miłości« (Kol. 1:13, NW). W ten sposób Jezus Chrystus królował w niebie nad tymi, którzy pewnego dnia mieli zasiąść z nim na jego tronie niebiańskim i wspólnie z nim królować; ale on jeszcze nie panował w pośrodku swych nieprzyjaciół” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 211-212).

         Przypominamy, że książka ta nigdy nie była studiowana w Polsce, a tylko wśród Polonii w USA.

Kolejne lata i fragmentyo królowaniu Jezusa od I wieku

         W skorowidzach do publikacji Towarzystwa Strażnica można zauważyć, że teksty o królowaniu Jezusa od I wieku pojawiają się tylko co kilka lat. Natomiast fragmentów o Jego panowaniu od roku 1914 jest bardzo dużo. Rok ten pojawia się w polskich Strażnicach z lat 1960-2024 aż 2839 razy, a w angielskich z lat 1950-2024 jeszcze więcej, bo 4245 razy. Czy nie jest to zastanawiające?

         Oto dwa fragmenty z lat 70. i 80. XX wieku o królowaniu Jezusa od roku 33:

„Od dnia Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e. Jezus sprawował władzę królewską nad swymi oddanymi, z ducha zrodzonymi naśladowcami, jakich miał na ziemi. Czytamy na ten temat w Liście do Kolosan 1:13, 14, że Jehowa »uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów«. Królestwo to jest realnie istniejącym rządem, dzierżącym władzę nad prawdziwymi chrześcijanami” (Strażnica Rok XCV [1974] Nr 11 s. 3).

„»Ojcu [dziękujcie], który was przysposobił do uczestniczenia w dziedzictwie, jakie mają święci w świetle. On wyzwolił nas spod władzy ciemności i przeniósł nas do królestwa Syna swej miłości« (Kol. 1:12, 13). Przeniesienie to rozpoczęło się w dniu żydowskiej Pięćdziesiątnicy (6 dnia miesiąca Siwan) z roku 33 n.e., po powrocie Jezusa do nieba” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 20 s. 18).

         Podobne słowa zamieszczono w angielskim leksykonie biblijnym Towarzystwa Strażnica wydanym w 1971 roku. W nowszych słownikach Świadków Jehowy, wydanych w 1988 roku (ed. pol. 2006) i w 2018 roku, ta wyraźna wykładnia już się nie pojawiła. Treść obu leksykonów przedstawiono w tabeli, aby każdy mógł sam zobaczyć, jak korygowano naukę.

         Widzimy, że w nowszym słowniku, zamiast „królewskiego panowania” Chrystusa, wstawiono enigmatycznie brzmiące określenie „królestwo duchowe”.

         Raymond Franz (1922-2010), były członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy (w latach 1971-1980), opisał, jak w roku 1979 wynikło pewne nieporozumienie związane z rozpoczęciem królowania Jezusa. Pisał on:

         „W czasie jednego z kolejnych posiedzeń członkowie Komitetu donieśli (…) że jedyne »zamieszanie« wśród ludzi z Oddziału wywołało zagadnienie omawiane na wykładzie prowadzonym przez członka Ciała Kierowniczego, Careya Barbera. Mówił on o tym, że królestwo Chrystusa zaczęło panować w roku 33 n.e., po Jego wniebowstąpieniu. Niektórzy nie potrafili pogodzić tego faktu z nauką o roku 1914*. Uzgodniono więc, że wszyscy członkowie Ciała Kierowniczego będą zwracali baczniejszą uwagę na to, co mówią w ramach wyznaczonych im wykładów.

*Według oficjalnej nauki Chrystus po swym wniebowstąpieniu rozpoczął panowanie jako Król jedynie w swoim zborze, zaś w roku 1914 przejął pełną władzę i zaczął panować nad ziemią” (Kryzys sumienia 2006 s. 324).

         Przez wiele następnych lat temat tej nauki był omawiany bardzo ogólnie, choć sporadycznie wspominano o nim (patrz np. Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi 1990, s. 136; Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001 s. 151; Strażnica Nr 19, 2002 s. 18). W każdym razie poruszano go znacznie rzadziej niż królowanie Jezusa od roku 1914. Poniżej przedstawiamy najnowsze fragmenty na ten temat, od lat 90. XX wieku do dziś:

„Kiedy to miało nastąpić? Jezus nie zaczął królować, gdy był człowiekiem (Jana 18:33-37). W roku 33 n.e. umarł, został wskrzeszony i wstąpił do nieba. (...) Ponieważ od tej chwili Jezus sprawował nad chrześcijanami władzę królewską, Paweł mógł napisać, iż Jehowa ich »wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna« (Kolosan 1:13; 3:1)” (Strażnica Nr 20, 1995 s. 20-21).

„Po wniebowstąpieniu Jezus nie zaczął od razu panować nad wszystkimi ludźmi żyjącymi na świecie (Psalm 110:1). Otrzymał jednak »królestwo«, a z nim poddanych, którzy okazywali mu posłuszeństwo. O królestwie tym wspomniał apostoł Paweł, pisząc: »[Bóg] nas [chrześcijan namaszczonych duchem] wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna« (Kolosan 1:13). Wyzwolenie to zaczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy na wiernych naśladowców Jezusa został wylany duch święty” (Strażnica Nr 19, 2002 s. 18).

         „W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Jezus zaczął królować nad zborem pomazańców żyjących na ziemi (Kolosan 1:13). W roku 1914 otrzymał władzę nad »królestwem świata«, toteż dzisiejsi pomazańcy usługują również w charakterze ambasadorów mesjańskiego Królestwa” („Trwajcie w miłości Bożej” 2008 s. 51).

„Trzeciego dnia wskrzesił Syna i w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku Jezus zaczął królować nad chrześcijańskim zborem swych namaszczonych braci (Kol. 1:13)” (Strażnica 15.01 2014 s. 11).

„W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. został utworzony zbór chrześcijański. Jezus zaczął panować z nieba nad uczniami namaszczonymi duchem (Kolosan 1:13). Kierował nimi w dziele głoszenia i przygotowywał do przyszłych zadań” (Jezus – droga, prawda i życie 2017 [ang. 2015] s. 312).

         Wydaje się, że były to na razie ostatnie teksty omawiające tę naukę, poza cytowanym angielskim leksykonem Świadków Jehowy z 2018 roku (patrz tabela powyżej).

         Jeden z tekstów Towarzystwa Strażnica zwraca szczególną uwagę:

         „Po zmartwychwstaniu Jezus przez całe stulecia wiernie nadzorował działalność zboru chrześcijańskiego, sprawując nad nim władzę królewską (Kol. 1:13)” (Strażnica 15.12 2009 s. 23).

         W tym miejscu czytelnik chciałby zapytać: który to „zbór chrześcijański” Jezus nadzorował przez „całe stulecia”?

Czy chodzi o katolicki? A może o zbory prawosławne i protestanckie, które, choć powstały znacznie później, również istnieją „całe stulecia”?

Bo przecież zbory związane z Towarzystwem Strażnica, powstałym w XIX wieku, a nawet w XX, licząc od przyjęcia nazwy „Świadkowie Jehowy”, takie wiekowe nie są.

Interesujące jest również to, że Świadkowie Jehowy na podstawie tekstu Kol 1:13 (królestwo Syna) wysnuwają wniosek, że Jezus królował od zmartwychwstania tylko nad zborem. Tymczasem kolejne wersety (Kol 1:15-20) pokazują, że podległy jest Mu cały kosmos, a nie tylko Kościół.

To zadziwiające, że Towarzystwo Strażnica nie dostrzegło, iż Chrystus posiada pełną władzę królewską (nie tylko nad Kościołem) od momentu swego zmartwychwstania, a nie dopiero od roku 1914. Świadczą o tym liczne fragmenty Biblii ukazujące Jego władzę, tytuły i moc (np. Mt 28:18; Łk 19:38; Dz 5:31; Kol 1:13; Ef 1:20-23; 1Tm 6:15; Hbr 1:3, 10:12-13; 1P 3:22; 2P 2:1; Jud 4; Ap 1:5, 3:21, 17:14, 19:16). Rok 1914 natomiast nigdy nie jest wymieniony przez Chrystusa, Apostołów ani ich uczniów.

Wczesna nauka Towarzystwa Strażnica na temat tekstu Kol 1:13

         Zauważyliśmy, że Towarzystwo Strażnica zaczęło dopiero od 1947 roku nauczać, że Jezus króluje nad zborem od roku 29 lub 33. Wcześniej tekst Kol 1:13 był komentowany bardzo rzadko (1879-1929). Dopiero od 1930 roku łączono go z rokiem 1914, gdy Jezus miał rozpocząć królowanie. Nie pojawiały się odniesienia do lat 30 czy 33. Sporadycznie tekst Kol 1:13 kojarzono z rokiem 1918 lub 1919, kiedy po opuszczeniu więzienia przez prezesa J. F. Rutherforda (1869-1942) i jego współpracowników, ponownie ruszyła działalność Towarzystwa Strażnica.

„W roku 1919 praca Pańska na nowo ożyła (...) Fakty wykazują że ta praca rozpoczęła się po roku 1919 (...) Przeniesieni oni zostali z mocy ciemności (Babilonu) do Królestwa umiłowanego Syna Bożego (Do Kolosensów 1:13). Praca przejściowa posuwała się naprzód” (Światło 1930 t. 1, s. 213-214).

         „Pan powiedział tym, którzy są w więzieniu przez instytucje religijne: »Wyjdźcie, a tym, którzy są w ciemności, pokażcie się« (Iz 49:9). Do 1918 roku w pełni poświęceni byli w dużym stopniu przetrzymywani jako więźniowie przez wyznawców religii i byli w pewnej mierze w ciemności, ale potem, gdy Pan przyszedł do swojej świątyni, wyprowadził tych wiernych z ciemności do cudownego światła (1 Piotr. 2:9). »Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna« (Kol 1:13)” (ang. Strażnica 01.09 1940 s. 264).

         Widzimy zatem, że skorowidz do publikacji Świadków Jehowy słusznie wskazał Strażnicę z roku 1947 i książkę opublikowaną w roku 1953, jako pierwsze źródła wprowadzające naukę, iż Jezus króluje nad zborem od I wieku.

         Towarzystwo Strażnica bardzo rzadko wspomina tę swoją wykładnię, bo, jak przypuszczamy, nie chce ono, aby zapadła ona mocno w pamięć szeregowych Świadków Jehowy. Dla nich rok 1914 i królowanie Chrystusa od tego czasu ma być najważniejszą nauką.

         Na zakończenie składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.