Lata 1843-1844 i 1846 oraz tekst Dn 8:14 w interpretacji C. T. Russella
Lata 1843-1844 i 1846 oraz tekst Dn 8:14 w interpretacji C. T. Russella
Na początku informujemy, że artykuł nasz składa się z następujących rozdziałów:
Rok 1843 – czas zakończenia 2300 wieczorów i poranków
Rok 1844 – czas zakończenia 2300 wieczorów i poranków
Rok 1846 – czas zakończenia 2300 wieczorów i poranków
Odrzucenie wyliczenia C. T. Russella i wprowadzenie roku 1932
Odrzucenie wyliczenia J. F. Rutherforda i wprowadzenie roku 1944
Wiele osób nie może się nadziwić, że C. T. Russell (1852-1916), prezes Towarzystwa Strażnica (od 1884 r.), w swojej argumentacji sięgał do wydarzeń sprzed własnych narodzin. Chodzi na przykład o lata 1798, 1799, 1828, 1829, 1840, 1843, 1844, 1846. Pomijamy tu okresy pierwszych wieków chrześcijaństwa i czasów Starego Testamentu, bo one służyły mu tylko do obliczenia dat z XVIII i XIX wieku oraz wyznaczenia wydarzeń na lata 1914-1918.
Jego następca, prezes J. F. Rutherford (1869-1942), już w latach 1929-1933 pozbył się z doktryny Świadków Jehowy dat, które nie dotyczyły XX wieku. W centrum jego nauczania pozostały daty: 1914, 1918, 1919, 1931 oraz lata kongresów – od 1922 do 1928. Odrzucił nawet wyznaczony przez siebie rok 1925, nie mówiąc o innych wcześniejszych datach Russella, to znaczy: 1872, 1873,1874, 1875, 1878 i 1881.
Raymond Franz (1922-2010), były członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy (1971-1980), opisał w swej książce ten proces zmian chronologicznych (patrz Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 278).
Nie tylko te daty, które opisał R. Franz (np. 1799, 1874, 1878), zmienił Rutherford. Były też inne, a niektóre z nich omawiamy poniżej.
W artykule opisujemy lata 1843-1846 i związane z nimi wydarzenia. Były to ostatnie daty poprzedzające urodzenie C. T. Russella, które miały dla niego duże znaczenie.
Rok 1846 w nauce pastora był ściśle powiązany z 2300 „wieczorami i porankami” z tekstu Dn 8:14. Natomiast lata 1843-1844, choć początkowo komentowały to samo proroctwo, to jednak później miały inne znaczenie i cel, Po prostu służyły jako początkowe daty do wyliczenia roku 1874 i 1914.
Poniżej przedstawiamy, w jaki sposób Russell doszedł do swoich wniosków – a wszystko zaczyna się od proroctwa o „oczyszczeniu świątyni” z Dn 8:14. Zwróćmy uwagę, co oznaczają te słowa dla Towarzystwa Strażnica.
Rok 1843 – czas zakończenia 2300 wieczorów i poranków
W roku 1877 Russell wraz z adwentystą N. Barbourem (1824-1905) wydał pierwszą swoją książkę:
„Pobudzany pragnieniem zwalczania fałszywych poglądów na temat powrotu Pana, Russell napisał broszurę Cel i sposób powrotu naszego Pana, którą opublikował w roku 1877. W tym samym roku Barbour i Russell wspólnie wydali książkę Trzy światy i żniwo tego świata” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 47).
W tym dziele autorzy stwierdzili, że 2300 wieczorów i poranków kończy się w 1843 roku. To właśnie tę datę już od 1818 roku głosił kaznodzieja baptystów William Miller (1782–1849), a później popularyzowała jego uczennica Ellen White (1827–1915), prorokini adwentystów. Według ich nauczania, wtedy miał powrócić Chrystus:
„W latach 1840 i 1842 brała udział, wraz z innymi członkami swej rodziny, w zebraniach millerystów organizowanych w mieście Portland. Z zainteresowaniem przyjęła poglądy adwentowe głoszone przez Williama Millera i jego współpracowników, z ufnością oczekując powrotu Zbawiciela, najpierw w roku
Dla Barboura i Russella rok 1843 oznaczał już coś innego — nowy czas „oczekiwania Oblubieńca”:
„Zakończenie 2300 dni, coś ponad trzydzieści lat temu, jest wielkim punktem orientacyjnym, poprzez który ukazało się oczekiwanie Oblubieńca. A ruch adwentowy, z przesłaniem o wydarzeniach otwierających siódmą trąbę, opierał się na tym proroczym okresie” (The Three Worlds, and the Harvest of This World 1877 s. 158).
„Skoro 490 lat z tych 2300 lat skończyło się w czasie ukrzyżowania lub około tego czasu, tj.: R. P. 33, to koniec tej reszty »dni« może być obliczony, gdy po odjęciu 490 od 2300 pozostaje 1810. Zatem 1810 lat po zakończeniu się siedemdziesięciu tygodni, musi wyznaczać koniec dłuższego okresu; a 1810 dodane do R. P. 33 daje 1843 rok. To, wraz z silną pozycją, że 1260 dni papieskiego panowania zakończyło się w 1798 roku, stanowiło podstawę proklamacji adwentowej, otwierającego przesłania siódmej trąby, czyli »trąby Bożej«; a 2300 »dni« jako okres proroczy mierzący część wizji z Dn 8, spełniło swoje zadanie. I, jak czytelnik może zobaczyć, wszystko, co dotyczy bezpośrednio lub pośrednio oczyszczenia świątyni, należy do czasu po zakończeniu dni” (The Three Worlds, and the Harvest of This World 1877 s. 160).
W 1879 roku drogi Russella i Barboura się rozeszły. Wkrótce potem pastor zmienił datę z 1843 na 1844.
Rok 1844 – czas zakończenia 2300 wieczorów i poranków
We wczesnych latach osiemdziesiątych XIX wieku Towarzystwo Strażnica wciąż snuło rozważania na temat 2300 wieczorów i poranków. W tym czasie brało już pod uwagę rok 1844, zamiast 1843. Służył on jako potwierdzenie wyliczenia roku 1874 i 1914 (1844 r. + 30 lat = 1874 r.; 1844 r. + 70 lat = 1914 r.).
Jeden ze współpracowników Russella tak napisał w Strażnicy o latach 1844-1874 i 1844-1914:
„Oczekiwanie Jezusa przez 30 lat przed chrztem i rozpoczęciem pracy żniwnej ma swój odpowiednik w czasie oczekiwania między
„Przejście od wieku żydowskiego do wieku Ewangelii obejmowało okres nieco ponad siedemdziesięciu lat, sięgający od narodzin Chrystusa do zniszczenia Jerozolimy. Najważniejszymi wydarzeniami tego okresu były przyjście Chrystusa i usposobienie narodu żydowskiego. (...) Okres przejściowy trwający siedemdziesiąt lat, o którym mowa na początku tego artykułu, ma swój odpowiednik w przejściu z ery Ewangelii do tysiąclecia, czyli między rokiem
Patrz też ang. Strażnica maj 1880 s. 102-103, reprint.
Choć Russell z czasem zamienił rok 1844 na 1846, reinterpretując 2300 wieczorów i poranków, to jednak w innych wyliczeniach i argumentach wciąż wracał do daty 1844. To właśnie na niej opierał rok 1874, uznawany za datę powrotu Jezusa (1844 + 30 lat = 1874):
„Wielu zapewne wie o nieudanem oczekiwaniu brata Millera. Chrystus Pan nie przyszedł w roku 1844, ziemia nie została spalona ogniem, jak się tego sam spodziewał i innych o tem nauczał, a co było wielkiem zawodem. (...) Mówimy iż sprowadziło to zamierzony skutek, bo bezwątpienia ręka Boża kierowała tą sprawą. Sprawa ta nietylko odpowiada pierwszemu przyjściu naszego Pana, gdy się narodził, gdy przyszli mędrcy ze Wschodu, i gdy »lud oczekiwał« Go (Mat. 2:1, 2, Łuk. 3:15) ale odpowiada i czasowi, akurat na trzydzieści lat przed namaszczeniem Go na Mesyasza w Jego trzydziestym roku życia. Ten ruch »Millerowski« (tak nazwany z przekąsem), sprowadził błogosławieństwo dla dzieci Bożych, mających w tej sprawie udział, bo spowodował większe i gorliwsze badanie Pisma Świętego ponad tradycyę ludzką...” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 84-85).
„Garstka wiernych poznała w ten sposób Słowo prawdy i napełniona jej duchem oraz oczyszczona i ostatecznie oddzielona od świata pozbyła się dumy, a nauczona karności z roku 1844, doszła do pokornego poznania Boga. Przepowiedziane trzydziestoletnie oczekiwanie wyrobiło w nich świętą cierpliwość, pokorę i poddanie się, aż wreszcie oczekujący otrzymali przy końcu »1335 dni« (1874, przygotowanie do żniwa) [w ang. 1891 s. 123: „czas żniwa” – (1874, harvest time)] wesołą nowinę i ponieśli ją do całej klasy świątnicowej, głosząc: »Oto Oblubieniec!«” (jw. s. 127-128).
„Ruch ten doszedł do najwyższego rozwoju w R. P. 1844, czyli trzydzieści lat przed rokiem, w którym aktualnie przyszedł po raz wtóry Chrystus, jako Oblubieniec i jako Żniwiarz, jak o tem poucza nas badanie Jubileuszów” (Nadszedł Czas 1919 [ang. 1889] s. 268).
Russell odwoływał się także do przypowieści Jezusa o dziesięciu dziewicach. Rok 1874, będący efektem 30-letniego opóźnienia względem 1844, był według niego czasem powrotu Chrystusa (symbol ten związany jest z dziewicami oczekującymi na Pana – Mt 25) (patrz Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 346–347).
„Wtóre przyjście było obwieszczone w 1844 roku na 30 lat przed aktualnem Jego przyjściem” (Nadszedł Czas 1919 [ang. 1889] s. 277).
Widzimy, jak Russellowi przydatny był w obliczeniach chronologicznych rok 1844.
Interesujące jest to, że Towarzystwo Strażnica dziś przyznaje, iż jego początkowa „chronologia biblijna” pochodziła od innych ludzi, w tym również od adwentystów:
„W nawiązaniu do często omawianej przez siebie chronologii Russell oświadczył: »Kiedy mówimy o ‘naszej’ chronologii, mamy po prostu na myśli chronologię używaną przez nas – chronologię biblijną, stanowiącą własność wszystkich sług Bożych, którzy ją uznają. W gruncie rzeczy już dawno przed nami była ona przedstawiana mniej więcej w takiej formie, w jakiej my ją podajemy, podobnie jak różne proroctwa, na które się powołujemy, omawiali już w innym celu adwentyści, a rozmaite nauki, które popieramy i które wydają się tak nowe i świeże oraz tak odmienne, głoszono już w takiej czy innej postaci dawno temu – na przykład naukę o wybraniu, wolnej łasce, restytucji, usprawiedliwieniu, uświęceniu, uwielbieniu czy zmartwychwstaniu«” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 49).
To dziwne, że Russell nawet nie przebadał pism Millera, a ‘garściami czerpał’ z jego gotowych obliczeń:
„Nie mogliśmy dostać pism pana Millera, aby porównać jego tłumaczenie. Dowiedzieliśmy się tylko o datach, do których stosuje on prorocze liczby” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 86).
Prócz tego pastor miał ‘podwójną’ ocenę roli tego kaznodziei w planach Bożych:
„Czytelnik zauważy, że chociaż prawie na każdym punkcie nie zgadzamy się z poglądami Millera, co do tłumaczenia Pisma względem sposobu i czasu powrotu naszego Pana i pojmujemy zupełnie inaczej, to jednak uważamy że ten ruch był od Boga i dokonał bardzo ważnego dzieła w rozłączeniu, oczyszczeniu i wypolerowaniu, czyniąc wyczekujące dzieci Boże gotowemi na przyjście Pana” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 85).
Rok 1846 – czas zakończenia 2300 wieczorów i poranków
Chociaż początkowo Russell i Towarzystwo Strażnica nauczali, tak jak pierwotnie W. Miller (tzn. o latach 1843-1844), to jednak z czasem przsunięto koniec 2300 wieczorów i poranków na rok 1846.
Kiedy to nastąpiło?
Najpierw Russell rozpoczął nauczać o roku 1846 i pewnym wydarzeniu (alians ewangelicki), ale nie wiązał tej daty z proroctwem o 2300 wieczorach i porankach.
Rok 1846 pojawia się po raz pierwszy w jego publikacjach w roku 1880 w nawiązaniu do tekstu Ap 11:14 („obraz bestii”), a nie do Dn 8:14:
„W Londynie, 19 sierpnia 1846 r., zgromadzili się przedstawiciele wszystkich wiodących protestanckich wyznań Europy i Ameryki, którzy zorganizowali się pod nazwą - »Evangelical Alliance«. Była to organizacja kościelna pod wieloma względami podobna w formie (»obraz«) do papiestwa. Jej celem jest zwiększenie mocy i autorytetu protestantyzmu, tak jak powstanie bestii lamparta było wynikiem pragnienia zwiększenia mocy i autorytetu papiestwa” (ang. Strażnica styczeń 1880 s. 64 [reprint]).
Patrz też podobne teksty: ang. Strażnica styczeń/luty 1882 s. 321, 323 (reprint); ang. Strażnica wrzesień 1882 s. 395 (reprint); ang. Strażnica czerwiec 1883 s. 497 (reprint); ang. Strażnica marzec 1890 s. 1198 (reprint).
Następnie w roku 1889 w drugim tomie Wykładów Pisma Świętego pastor wymienił rok 454 przed Chr., który stał się później początkiem okresu 2300 lat (patrz Nadszedł Czas 1919 s. 70-71 [ang. 1889 s. 67]). Jednak nie wspomniał wtedy ani liczby 2300, ani fragmentu Dn 8:14.
Dopiero w roku 1891, w trzecim tomie Wykładów, Russell połączył rok 1846 z proroctwem o 2300 wieczorach i porankach z tekstu Dn 8:14:
„Przeto, 1810 lat od jesieni R. P. 36, to jest, jesień 1846 oznacza koniec widzenia względem 2300 dni i datę kiedy klasa Świątnicy została oczyszczona” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 s. 111 [ang. 1891, 1914 s. 108]).
„W roku 1846, przy końcu 2,300 dni, garstka niezorganizowanych Chrześcian złączyła się, aby dalej prowadzić reformacyę. Ci zgadzali się w swych zapatrywaniach z t. zw. »Uczniami«, a także odrzucili wszelkie credo przeciwne nauce Pisma Świętego, i znieśli wszelkie tytuły kleru, uznając system papieski za »człowieka grzechu«, czyli Antychrysta, ale pozostając w zgodzie z “»Baptystami«, odnośnie do zewnętrznego symbolu chrztu” (jw. s. 122). Patrz też jw. s. 108.
„Jeśli pustoszące plugastwa zostały całkowicie usunięte z Świątnicy w roku 1846, czas obecny należy uważać za sezon uporządkowania rzeczy, które pozostają i czas na dalsze rozwinięcie się chwalebnego Planu Bożego, aby prawda zajęła miejsce błędu” (jw. s. 124).
„Naznaczyliśmy także dokładną datę, na którą zwraca uwagę prorok Danijel. Owe 2,300 dni wskazują na rok 1846 jako na czas, w którym Świątnica Boska będzie oczyszczoną od sprośnych błędów i zasad papiestwa; zarazem zaznaczyliśmy to oczyszczenie wówczas dokonane” (jw. s. 346).
Wydawałoby się, że kolejność w dochodzeniu do wniosku, którą przedstawiliśmy, jest właściwa. Tymczasem Russell nie tylko kluczył we własnych naukach, ale wręcz wprowadzał swoich czytelników w błąd.
Otóż w roku 1882 w jednej ze swych publikacji zestawił on już wcześniej, niż przypuszczaliśmy, rok 1846 i okres 2300 lat. Miało to miejsce w The Tabernacle and Its Teachings (brak po polsku) na stronach 79, 83 i 86. Był to suplement do Strażnicy z 1882 roku (supplement to w1882 1/1–2/1).
Już w kolejnym wydaniu z roku 1885 nie zamieszczono w ogóle tego rozdziału z powyższymi liczbami (edycja z roku 1882 miała 10 rozdziałów, a z 1885 już tylko 8 rozdziałów; patrz tekst jej ang. Strażnica lipiec/sierpień 1885 s. 3-11).
W 1891 roku wydał tę broszurę pod nowym tytułem Tabernacle Shadows of the “Better Sacrifices”, usuwając z niej wszystkie treści związane z naszym tematem.
To samo dotyczy kolejnych jej wydań z roku 1899 (wersja zrewidowana), 1907, 1915 (ang. i pol.) oraz opublikowanych jako dodatki do jego Wykładów, np. angielskiego i polskiego tomu Pojednanie pomiędzy Bogiem a człowiekiem (1920, 1925; ang. 1915).
Oczywiście Russell uznawał ciągłość tych zmienianych publikacji, bo w Przedmowie (Allegheny, Pa. Marzec, 1899 r.) napisał następująco:
„Pierwsze wydanie tej książki wyszło w 1881 roku, a błogosławieństwo Boże, jakie z tego wypłynęło, zdaje się, iż było bardzo pomocne dla zgromadzeń, dla których wyłącznie ta praca była zamierzoną, to jest dla »Królewskiego Kapłaństwa«.” (Cienie Przybytku „Lepszych Ofiar” 1915 strona bez numeracji, Przedmowa).
[Niezrozumiałe jest to, czemu Russell wymienił rok
Omawianą naukę Russell głosił w swoich Wykładach i w Strażnicy aż do końca życia:
„Sądzimy, że praca oczyszczania prawdziwego Kościoła, klasy Świątnicy, od splugawień Ciemnych Wieków, doszła swego szczytu w roku 1846, w czasie wypełnienia się 2300 dni” (Strażnica Nr 11, 1915 s. 6; [ang. 01.11 1914 s. 5565, reprint).
Nauka ta obowiązywała w również po jego śmierci, aż do początku lat 30. XX wieku:
„Ruch Ewangelicko Alliansowego Spirytyzmu. Allians ten był zorganizowany 2 września 1846 r., przy końcu 2,300 lat” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 194).
Patrz też The Revelation of Jesus Christ – According to the Sinaitic Text 1918 s. 102).
Wykładnię tę potwierdzały, razem ze Strażnicą z 15 czerwca 1905 roku (s. 180) i trzecim tomem Russella (Z 05-
„Daty; ... Wypadki; ... Praca Pastora Russell’a; ... Przedziały Przejść Piramidy; (...)
Jesień 1846 R. P.; ... Zw. ewangeliczny; ... Z 05-
Jak widać, w tamtych czasach „wieczory i poranki” (Dn 8:14) przeliczano na lata. Liczba 2300 oznaczała tyleż lat (od 454 r. przed Chr. do 1846 r. po Chr.).
Odrzucenie wyliczenia C. T. Russella i wprowadzenie roku 1932
W 1933 roku Towarzystwo Strażnica, pod przewodnictwem Rutherforda, zmieniło sposób obliczania 2300 wieczorów i poranków. Jeśli wcześniej liczyło je jako „lata”, to teraz zaczęto traktować je jako „dni” (patrz Preparation 1933 s. 357; ang. Strażnica 15.07.1933 s. 214).
Organizacja Świadków Jehowy odrzucała wcześniejszą wykładnię, wyjaśniała powody wprowadzenia nowej interpretacji i przedstawiała skorygowane rozumienie tekstu Dn 8:14 w następujący sposób:
„Byłoby przeto całkowicie obcem dla proroctwa wnioskować, że czyszczenie świątnicy wzięło miejsce w roku 1846. (po Chr.) przez zaprowadzenie Sprzymierzenia Ewangelicznego, które to sprzymierzenie było częścią organizacji szatańskiej. (...) Wszelkie obwieszczone przed rokiem 1918 pojaśnienie proroctwa Danielowego odnośne czasu czyszczenia świątyni było jedynie zgadywaniem i nie mogło być właściwe, a to z tej przyczyny, że żaden człowiek nie może tłumaczyć proroctwa. W roku 1929 dał Jehowa swemu ludowi zrozumieć »Danielowe Dni«, jak uwydatnione jest w dwunastym rozdziale tego proroctwa. W tym czasie poczyniony był szczery wysiłek na ustalenie zapisanego w proroctwie Danielowym 8:14 znaczenia dwóch tysięcy i trzystu dni, ale spostrzeżono niemożliwość zrozumienia tegoż, a ujawnionym powodem było to, że wtedy nie był jeszcze słuszny czas Boga dać zrozumienie tej zawartości” (Strażnica 15.09 1933 s. 276 [ang. 15.07 1933 s. 212]).
„Rozpoczynając liczenie od przestępstwa, wyniknionego z powodu Ligi narodów i z doręczonego zawiadomienia, co musiało się zapocząć 25-go maja roku 1926, dwa tysiące i trzysta dni, lub sześć lat, cztery miesiące i dwadzieścia dni, kończyłoby się 15-go października roku
Patrz też: ang. Złoty Wiek 08.11 1933 s. 71; Odbudowa świata 1934 s. 54; Bogactwo 1936 s. 272; ang. Strażnica 15.08 1936 s. 252; Strażnica 15.05 1939 s. 150 (ang. 15.03 1939 s. 86).
Tak uczono także przez wiele lat:
„»DWA TYSIĄCE TRZYSTA WIECZORÓW I PORANKÓW«: (Dan. 8:14):
zaczęło się w miesiącu maju 1926 r. przy międzynarodowym kongresie w Londynie, Anglii, 25-31 maja
skończyło się 15 października 1932 r. oficjalnym obwieszczeniem w Strażnicy” („Bądź wola Twoja” 1964 wyd. polonijne [ang. 1958] s. 407, „Prorocze »czasy« i »dni«”).
Interesujące jest to, że między 25.05 1926 roku a 15.10 1932 roku nie było 2300 dni, ale 2336.
Oto dane dotyczące tych lat:
od 25 maja 1926 r. do końca 1926 r. – 221 dni;
rok 1927 – 365 dni;
rok 1928 – 366 dni;
rok 1929 – 365 dni;
rok 1930 – 365 dni;
rok 1931 – 365 dni;
od 1 stycznia 1932 r. do 15 października 1932 r. – 289 dni.
Razem 2336 dni.
Dlaczego więc Towarzystwo Strażnica nauczało o 2300 dniach, skoro w wyznaczonym przez niego czasie tych dni było 2336?
Wydawało się, że ta wykładnia zostanie już na zawsze. Nic podobnego! W 1971 roku postanowiono jednak inaczej, o czym piszemy poniżej.
Odrzucenie wyliczenia J. F. Rutherforda i wprowadzenie roku 1944
W roku 1971 (w polskiej publikacji w roku 1972) za czasów prezesa N. H. Knorra (1905-1977) Towarzystwo Strażnica zmieniło swoją interpretację tekstu Dn 8:14 o 2300 wieczorach i porankach.
Obecnie uczy, że „oczyszczenie świątyni” miało miejsce od czerwca 1938 roku do października 1944 roku:
„8 października 1944 r. – Koniec 2300 dni, liczonych od 1 czerwca roku 1938 (...)
22 października 1944 r. – Koniec 2300 dni, liczonych od 15 czerwca roku
„Zatem na co wskazuje cały ten zbieg ważnych wydarzeń w owym przełomowym okresie? Najwidoczniej na to, że akurat w słusznym czasie, z upływem 2300 wieczorów i poranków, wczesną jesienią (8-22 października) roku 1944 »sanktuarium« Jehowy, czyli Jego »miejsce święte«, faktycznie zostało »doprowadzone do właściwego stanu«. (...) Jeszcze lepiej uwypuklona została sprawa Teokracji, przysługujących Jehowie Bogu rządów nad całym wszechświatem. Przecież gdzie jak gdzie, ale właśnie w „sanktuarium” Jehowy, czyli w Jego »miejscu świętym«, powinna górować Teokracja. I rzeczywiście tam zapanowała, szczególnie od jesieni roku
„2300 wieczorów i poranków – Daniela 8:14: Od 1 lub 15 czerwca 1938 roku do 8 lub 22 października 1944 roku (pojawia się i wzrasta »wielka rzesza«; zobacz rozdział 10)” (Pilnie zważaj na proroctwa Daniela! 1999 s. 301).
„Ten ważny etap w kształtowaniu prawdziwie teokratycznej struktury organizacyjnej osiągnięto pod koniec »dwóch tysięcy trzystu wieczorów i poranków« wspomnianych w Księdze Daniela 8:14. »Święte miejsce« zostało wówczas »doprowadzone do właściwego stanu«. Jednakże po historycznym walnym zgromadzeniu z roku 1944 pozostała nierozstrzygnięta ważna kwestia” (Strażnica Nr 2, 2001 s. 28).
Od roku 2001 do dziś (lipiec 2025 r.) Towarzystwo Strażnica nie komentowało tekstu Dn 8:14. Pomimo tego uważamy, że nadal obowiązuje powyższa nauka wprowadzona w roku 1971, dopóki nie zostanie odwołana. A może któregoś dnia, po ponad 22 latach, zostanie przypomniana?
Interesujące jest to, że między 01.06 1938 roku a 08.10 1944 roku nie było 2300, ale 2322 dni.
Oto dane dotyczące tych lat:
od 1 czerwca 1938 r. do końca 1938 r. – 214 dni;
rok 1939 – 365 dni;
rok 1940 – 366 dni;
rok 1941 – 365 dni;
rok 1942 – 365 dni;
rok 1943 – 365 dni;
od 1 stycznia 1944 r. do 8 października 1944 r. – 282 dni.
Razem 2322 dni.
Podobnie jest w przypadku okresu od 15 czerwca 1938 do 22 października 1944 – tu również mamy 2322 dni, a nie 2300:
od 1 czerwca 1938 r. do końca 1938 r. – 200 dni;
rok 1939 – 365 dni;
rok 1940 – 366 dni;
rok 1941 – 365 dni;
rok 1942 – 365 dni;
rok 1943 – 365 dni;
od 1 stycznia 1944 r. do 8 października 1944 r. – 296 dni.
Razem 2322 dni.
Dlaczego więc Towarzystwo Strażnica naucza o 2300 dniach, skoro w wyznaczonym przez nie czasie tych dni było 2322?
Nietrudno zauważyć, że obecne wyliczenie Świadków Jehowy różni się od pierwotnego o ponad 100 lat! Co mają wspólnego lata 1843–1844 czy rok 1846 z rokiem 1944?
Jak widać, Towarzystwo Strażnica przedstawiało różne interpretacje tekstu z Dn 8:14. Najpierw były lata, potem dni. Zmieniano też znaczenie „oczyszczenia świątyni”. Każdy z trzech prezesów – Russell, Rutherford i Knorr – miał swoją własną datę (1846, 1932, 1944). Czy wkrótce pojawi się kolejna interpretacja? Nie wiemy, ale wcale nas to nie zdziwi.
Warto dodać, że podobną tematykę, dotyczącą „duchowej świątyni”, omówiliśmy w dwóch artykułach:
Inspekcja Chrystusa na ziemi w roku 1918?
Nowa nauka Towarzystwa Strażnica o inspekcji Jezusa w duchowej świątyni
Na zakończenie składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.