Świadkowie Jehowy jako szarańcza według nauki Towarzystwa Strażnica
Świadkowie Jehowy jako szarańcza według nauki Towarzystwa Strażnica
Na początku informujemy, że artykuł nasz składa się z następujących rozdziałów:
Szarańcza z Ap 9 – kilka wykładni
(podrozdziały: Szarańczą muzułmanie; Szarańczą metodyści; Szarańczą Świadkowie Jehowy z klasy niebiańskiej; Wymieranie szarańczy w XX wieku; Szarańczą w przenośni Świadkowie Jehowy z klasy ziemskiej)
Szarańcza z Jl 1-2 – niedawna i obecna wykładnia
Towarzystwo Strażnica od wielu lat (od 1930 r.) opisuje swoich głosicieli jako szarańczę ze Starego i Nowego Testamentu (Jl 1-2; Ap 9).
Jednak w roku 2020 nastąpił pewien przełom w tej organizacji, bo w ‘pięćdziesięciu procentach’ odrzucono tę identyfikację. Chodzi o Stary Testament. Świadkowie Jehowy z klasy pomazańców nadal są szarańczą z tekstu Ap 9. Natomiast przestali odnosić do siebie fragment z Jl 1-2. W przenośni szarańczą nazywa się również głosicieli z nadzieją ziemską.
Czy z czasem Świadkowie Jehowy odrzucą też swoją identyfikację z Ap 9?
Tego nie wiemy, ale może to nastąpić, bo absurdalność tej nauki zauważana jest przez wielu głosicieli Towarzystwa Strażnica oraz przez byłych Świadków Jehowy.
Przykładowo w znanym podręczniku, komentarzu do Apokalipsy św. Jana, na ilustracji pokazano tych Świadków Jehowy jako szarańczę z brodami, ogonami, długimi włosami, kopytami i wstrętnymi zębami (patrz Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 145). Trzeba zaznaczyć, że do pomazańców w Towarzystwie Strażnica zaliczane są też kobiety!
Ktoś w internecie zamieścił tę ilustrację z podpisem: „Tak wyglądają Świadkowie Jehowy”!
Zbiór ilustracji dotyczących tego zagadnienia zainteresowany znajdzie na stronie Piotra Andryszczaka:
https://piotrandryszczak.pl/tak_wy.html
Przyjrzyjmy się bliżej historii tej nauki Towarzystwa Strażnica.
Szarańcza z Ap 9 – kilka wykładni
Kto zatem jest szarańczą z Ap 9? Towarzystwo Strażnica kilka razy zmieniało interpretację tego fragmentu. Poniżej pokazujemy te zmiany nauki.
Szarańczą muzułmanie
W czasopiśmie pt. Zwiastun Poranka, wydawanym przez adwentystę N. Barboura (1824-1905) i współredaktora C. T. Russella (razem wydawali do maja 1879 r.), szarańczę (Ap 9:3) utożsamiono z muzułmanami, a okres „pięciu miesięcy” (Ap 9:5) z latami 1299-1449:
„Piąta trąba zbiegła się z inwazją Saracenów na wschodnie obszary imperium [rzymskiego] w dniu 27 lipca R.P. 1299. I przez pięć miesięcy, czyli biorąc dzień za rok, przez 150 lat dopuszczone było dla nich dręczenie, lecz nie zabicie ([Ap 9] werset 5)” (The Herald of the Morning listopad 1878, s. 76).
„Wypełniło się to, jak już ukazano, w najeździe Saracenów na wschodnią część imperium zapoczątkowanym w roku 1299 i trwającym aż do ostatecznej bitwy i upadku Konstantynopola; bitwa rozpoczęła się w 1449 roku, czym dokonało się 150 lat, czyli pięć proroczych miesięcy, podczas których byli oni dręczeni, lecz nie zabici (Obj. 9:5)” (The Herald of the Morning styczeń 1879, s. 3).
Tę samą interpretację Russell z Barbourem przedstawili we wspólnie wydanej książce pt. Trzy światy (patrz The Three Worlds, and the Harvest of This World 1877 s. 137-138).
Później przez całe lata pastor nie omawiał tematu szarańczy z Ap 9 i Jl 1-2.
Szarańczą metodyści
Ci, którzy po śmierci Russella opracowali siódmy tom Wykładów Pisma Świętego, powoływali się na notatki pastora, ale i „uzupełnili to innymi komentarzami i wyjaśnieniami”. Niestety, wspomnianych notatek nigdy nie zaprezentowano publicznie. W związku z tym nie wiemy, czy interpretacja dotycząca szarańczy pochodzi od Russella, czy od jego współpracowników:
„W ciągu wielu lat Charles T. Russell napisał sześć tomów Wykładów Pisma Świętego; siódmego nie zdążył, gdyż umarł. Jego notatki przekazano mojemu dziadkowi i jeszcze jednemu Badaczowi Pisma Świętego. Razem napisali ten tom, wydany w roku
„Częściowo oparli się oni na tym, co o tych księgach napisał Russell, i uzupełnili to innymi komentarzami i wyjaśnieniami. Upoważnieni członkowie zarządu zatwierdzili rękopis do druku...” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 67).
Według nowej interpretacji z roku 1917 szarańczą byli członkowie Kościoła Metodystycznego:
„Metodyzm uszkodził tak samo anglikańskie zrzeszenie jak i Prawdę.
[Ap ] 9:3. A z owego dymu wyszły szarańcze. – Ogromna liczba zwolenników” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 185).
„Że Pan nie popełnił omyłki, obierając szarańczę za symbol metodyskiego systemu ślepego postępowania za przewódcami, wynika z następujących słów pewnego podróżnika...” (jw. s. 354).
Co ciekawe, Towarzystwo Strażnica uczyło, że symboliczne szarańcze miały nie szkodzić „ludziom niezależnej myśli”, a więc im, choć w poprzednim tekście pisano o „uszkodzeniu” Prawdy:
„[Ap] 9:4. A rzeczono im, aby nie szkodziły trawie ziemi. – Ludziom o niezależnej myśli. Obj. 8:7” (Dokonana Tajemnica 1925 s. 185).
Szarańczą Świadkowie Jehowy z klasy niebiańskiej
W roku 1930 prezes Towarzystwa Strażnica J. F. Rutherford (1869-1942) dokonał następującego odkrycia:
„Szarańcze w tej ilustracji nie są sługami szatana, lecz są to słudzy Jehowy” (Światło 1930 t. I, s. 144).
Była to wyraźna polemika z poprzednim poglądem o metodystach.
Opisał on tę nową naukę dokładnie na stronach 144-155 w swoim komentarzu do Apokalipsy św. Jana pt. Światło (t. 1) wydanym w roku 1930.
Oto jak pochwalono tę książkę:
„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208 [ang. 01.04 1931 s. 111]). [To wypowiedź J. A. Bohneta, który w pewnym okresie był członkiem zarządu Towarzystwa Strażnica]
Ta szarańcza stanowiła gromadę, której rzekomo przewodził Chrystus, będący zarazem „aniołem przepaści” (Abaddonem):
„Przez to jest pokazane, że szarańcze stanowią ze swoim naczelnym dowódcą zorganizowaną grupę czyli gromadę, a inne teksty pokazują Jezusa Chrystusa jako Króla, Dowódcę i Głowę wybranego sługi Bożego. Szarańcze zobrazowują przeto ostatek” (Światło 1930 t. I, s. 144).
„Słowo »Abaddon« pochodzi od hebrajskiego wyrazu »abad« i odnosi się do Jehowy. (...) Wobec tego, że Jezus Chrystus jest najwyższym urzędnikiem wykonawczym Jehowy (...) przeto tytuły »Abaddon« i »Apolijon« naturalnie muszą się też odnosić do niego” (Światło 1930 t. I, s. 144, 145).
Patrz też książka pt. Jehovah 1934 s. 44.
Interesujące jest to, że przed rokiem 1930 owego Abaddona utożsamiano z szatanem, a nie z Jezusem:
„Anioła przepaści. – »Książę, który ma władzę na powietrzu.« – Efez. 2:2.
Któremu imię po żydowsku Abaddon. – A jest on »złym« z całą pewnością. – 2 Korynt. 4:4.
A po grecku ma imię Apolijon. – To znaczy Niszczyciel. Ale po polsku imię jego jest Szatan, dyabeł” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 188).
Podrozdział Szarańcze z książki pt. Światło z roku 1930 powtórzony został w roku 1939 w formie artykułów w angielskim czasopiśmie Świadków Jehowy (patrz ang. Strażnica 15.07 1939 s. 222; ang. Strażnica 01.08 1939 s. 236-238).
Jak widzimy, w tamtym czasie teksty o szarańczach z Ap 9 odnoszono do Świadków Jehowy z klasy niebiańskiej. Także tekst Jl 1-2 o szarańczy w roku 1930 stosowano do pomazanych głosicieli Towarzystwa Strażnica, co opisujemy w osobnym rozdziale. Oba teksty łączono, omawiając szarańczę.
Ciekawe jest to, że choć w roku 1926 nie była znana nauka o szarańczy jako pomazańcach z Towarzystwa Strażnica, to Świadkom Jehowy wmawia się dziś, iż właśnie wtedy szarańcza otrzymała „narzędzie walki”, a mianowicie książkę pt. Wyzwolenie (1926):
„Na wspomnianym zgromadzeniu symboliczne szarańcze otrzymały dalsze narzędzia walki, przede wszystkim książkę Wyzwolenie” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 147).
Mało tego, nawet rok 1919 powiązano z szarańczą, a przecież tę identyfikację wymyślono dopiero w roku 1930. Wcześniej, jak podaliśmy, metodyści stanowili szarańczę:
„Chmara szarańczy nie posiadała się z radości, gdy na kongresie w roku 1919 poinformowano o wydaniu nowego czasopisma pod nazwą Złoty Wiek. Dwutygodnik ten miał zaostrzyć ton ich świadczenia” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 147).
Nauka o pomazańcach Świadków Jehowy będących szarańczą z Ap 9, obowiązuje do dziś, choć bywa ‘korygowana’ w kwestii czasu:
„Świadkowie Jehowy od dawna uważają, że szarańcze z 9 rozdziału Księgi Objawienia wyobrażają namaszczonych sług Bożych żyjących na ziemi w naszym stuleciu. (...) Cóż mogłoby to zobrazować lepiej niż niestrudzona szarańcza?” (Strażnica Nr 14, 1996 s. 23).
„Szarańcze z Księgi Objawienia 9:1-11 wyobrażają pomazańców, którzy w naszych czasach ogłaszają wyroki Boże na ten niegodziwy świat. Dla ludzi, którzy go popierają, jest to bardzo dokuczliwe” (Strażnica grudzień 2020 s. 30).
Widzimy, jak Towarzystwo Strażnica sprytnie w nowszym tekście zmieniło słowa „w naszym stuleciu” (w XX w.), na „w naszych czasach” (w XXI w.).
O tego typu manipulacjach piszemy też w podrozdziale Wymieranie szarańczy w XX wieku.
Jeszcze tylko przypomnijmy, że Świadkowie Jehowy nadal, jak w roku 1930, „anioła otchłani” Abaddona identyfikują z Chrystusem:
„Księga Objawienia 9:1-12 także mówi o szarańczach, które Jehowa wysyła pod wodzą »króla, anioła otchłani«, czyli samego Chrystusa Jezusa. Jego imiona Abaddon (po hebrajsku) i Apollion (po grecku) znaczą »Zagłada« i »Niszczyciel«” (Strażnica Nr 9, 1992 s. 11; por. Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 148).
Wymieranie szarańczy w XX wieku
Pierwszym widocznym skutkiem wymierania szarańczy była korekta książki z roku 1993, której dokonano w roku 2006.
Książka pt. Wspaniały finał... miała taki oto podtytuł w jednym z rozdziałów o szarańczy:
„Plaga w XX wieku” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 143).
W roku 2006 nakazano zmienić ten podtytuł:
„Zmiany w książce Wspaniały finał Objawienia bliski!
(...) s. 143, zmienić śródtytuł:Nowożytna plaga szarańczy” (Nasza Służba Królestwa Nr 9, 2006 s. 4 [taki śródtytuł widnieje dziś w elektronicznej wersji cytowanej książki]).
Dlaczego zmieniono ten śródtytuł?
Otóż wcześniej spodziewano się, że wszystko, łącznie z sądem Boga, skończy się w XX wieku, a nie zakończyło się. Od roku 2006, kiedy to w całej książce dokonano „niezbędnych” zmian, miała się ona stać aktualna także w XXI wieku.
Oto wcześniejsze proroctwa o „pokoleniu” szarańczy, która wymierała:
„Niezwykle trafnie obrazuje to sytuację z roku 1919, kiedy Jezus uwolnił namaszczonych świadków na rzecz Boga ze stanu bezczynności. (...) Okoliczność ta potwierdza, iż pokolenie nowożytnej szarańczy »żadnym sposobem nie przeminie«, gdy Jehowa i Jezus zakończą osądzanie narodów” (Strażnica Nr 24, 1988 s. 13).
„Zanim obecne pokolenie symbolicznych szarańczy zdąży dojść do kresu swego życia, zlecone przez Jehowę zadanie polegające na obwieszczaniu Jego wyroków zostanie zakończone – ze szkodą dla wszystkich zatwardziałych bluźnierców” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 146).
„Pokolenie nowożytnej szarańczy”, związanej z rokiem 1919, wymarło w XX wieku.
Jak napisali Świadkowie Jehowy, „żyją one przeciętnie właśnie pięć miesięcy. A zatem dzisiejsze szarańcze dręczą wrogów Boga przez całe swe życie” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 145). Natomiast od roku 1919 minęło przeszło 100 lat i wszyscy dorośli głosiciele z tamtego czasu już zmarli.
Szarańczą w przenośni Świadkowie Jehowy z klasy ziemskiej
Chociaż zasadniczo Towarzystwo Strażnica szarańczę z Ap 9 i Jl 1-2 zawsze identyfikowało ze swoimi pomazańcami, to jednak stosowało to utożsamianie także szerzej. Oto zastosowanie „szarańczy” do wszystkich Świadków Jehowy:
„Rozsyłano wezwania i w najbliższą niedzielę cała zmotoryzowana grupa spotykała się w wyznaczonym wcześniej miejscu, zazwyczaj na wsi, otrzymywała wskazówki i przydziały terenu, a następnie robiła »nalot« na miasto niczym »szarańcza«, wydając wszystkim mieszkańcom świadectwo, co zajmowało niekiedy zaledwie 30 do 60 minut (Obj. 9:7-9)” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 69).
„Mało było »roślinności« dla tak licznej »szarańczy«. Ale w ten sposób poznało prawdę sporo mieszkańców tego rejonu” (Rocznik Świadków Jehowy 1996 s. 154).
„Potężna armia 5 413 769 głosicieli, przypominająca chmarę szarańczy z proroctwa Joela, w dalszym ciągu napełnia ziemię swym świadectwem (Joela 1:1-4; 2:7, 9-11)” (Rocznik Świadków Jehowy 1997 s. 253-254).
„Gdy szliśmy do służby, byliśmy jak chmara szarańczy!” (Rocznik Świadków Jehowy 2012 s. 175).
Patrz też cytowana poniżej Strażnica Rok CIII [1982] Nr 8 s. 7-8 (dot. szarańczy z Jl 1-2).
Widzimy, że nawet tekst Joela 1-2 Towarzystwo Strażnica stosowało w przenośni do wszystkich Świadków Jehowy, a więc i do swojej klasy ziemskiej.
Szarańcza z Jl 1-2 – niedawna i obecna wykładnia
Przez prawie 90 lat (1930-2019/2020) Świadkowie Jehowy nauczali, że wypełniają proroctwo Jl 1-2, będąc wymienioną tam szarańczą.
Nie przeszkadzało im nawet to, że mniej więcej w tym samym czasie (1929 r.) nauczali, że szarańczę z tekstu Nah 3:15-17 stanowią wrogie Izraelowi wojska asyryjskie (patrz Proroctwo 1929 s. 154, 258).
W roku 2019 (w październiku) podczas spotkania statutowego Towarzystwa Strażnica Ciało Kierownicze ogłosiło nową naukę o szarańczy. W publikacjach pojawiła się ona w roku 2020. Otóż Świadkowie Jehowy przestali być szarańczą z Jl 1-2. Oto relacja o tym fakcie:
„Atak z północyBrat David Splane podał zaktualizowane wyjaśnienie proroctwa o szarańczy z 2 rozdziału Księgi Joela. Z niecierpliwością czekamy na możliwość przestudiowania tego nowego zrozumienia w Strażnicy”.
Do tej pory szarańczą z Księgi Joela (rozdz. 1-2) i Apokalipsy (rozdz. 9) byli pomazani głosiciele tej organizacji od roku 1919. Jednak na tym posiedzeniu ogłoszono, że szarańczą z Jl 1-2 byli ludzie z Babilonu w roku 607 p.n.e. Natomiast Świadkowie Jehowy nadal stanowią szarańczę z Ap 9.
Jeszcze niedawno w Liście od Ciała Kierowniczego przekazano taką oto identyfikację związaną z tekstem Jl 1-2:
„Potężna armia 5 413 769 głosicieli, przypominająca chmarę szarańczy z proroctwa Joela, w dalszym ciągu napełnia ziemię swym świadectwem (Joela 1:1-4; 2:7, 9-11)” (Rocznik Świadków Jehowy 1997 s. 253-254).
Dlaczego jednak Ciało Kierownicze zmieniło naukę o szarańczy z tekstu Jl 1-2? Wydaje się, że kompromitowały ją tego typu wcześniejsze stwierdzenia o niszczeniu „niczym ogniem”:
„Prorok Joel przyrównał działalność ludu Bożego do serii plag wywołanych przez różne owady, między innymi przez szarańczę (Joela 1:4). Ale dlaczego słudzy Jehowy mieliby przypominać chmary owadów? Ponieważ według Księgi Joela 2:11 Bóg utożsamia je ze »swym wojskiem«. (Także w Księdze Objawienia lud Boży został przedstawiony jako szarańcza – zobacz Objawienie 9:3, 4). Owady opisane przez Joela pożerały wszystko niczym ogień – to, co wyglądało »jak ogród Eden«, zamieniały w »bezludne pustkowie« (Joela 2:2, 3)” (Stale pamiętaj o dniu Jehowy 2006 s. 172).
Z tekstu tego wynika, że Świadkowie Jehowy, czyli szarańcze, zmieniały to, co wyglądało „jak ogród Eden” w „bezludne pustkowie”!
Często powtarzające się pytania, świadczące o niezrozumieniu wykładni przez czytelników Strażnicy, mogły w dużym stopniu przyczynić się do zmiany tej nauki.
Wydaje się, że od roku 2009 już nie omawiano tekstu Jl 1-2 (patrz Strażnica 15.04 2009 s. 18-19) i po 10 latach wyciszenia przyszła pora na zmianę dziwacznej nauki. Zresztą w Starym Testamencie „szarańcze nie mają króla” (Prz 30:27), więc i to mogło być powodem do zmiany wykładni Świadków Jehowy.
Oto fragmenty opublikowane w roku 2020, jako nowa nauka:
„Odczytaj Joela 2:7-9. Joel zapowiada, że kraj zamieszkiwany przez Izraelitów zrujnuje plaga szarańczy. Te żarłoczne owady mają zęby i szczęki jak u lwa i pochłaniają wszystko, co spotkają na swojej drodze! (Joela 1:4, 6). Przez wiele lat odnosiliśmy to proroctwo do sług Jehowy, którzy niczym niepowstrzymana chmara szarańczy angażują się w działalność kaznodziejską. Uważaliśmy, że »krajem« pustoszonym w wyniku tej działalności są ludzie będący pod wpływem przywódców religijnych*. (...) Jednak kiedy rozważymy to proroctwo razem z jego kontekstem, okaże się, że należy je rozumieć inaczej.
*Zobacz na przykład artykuł »Mądrość Jehowy widoczna w dziele stwórczym«, zamieszczony w Strażnicy z 15 kwietnia 2009 roku, akapity 14-
„Odczytaj Objawienie 9:1-11. Teraz rozważmy czwarty powód. Do tej pory wiązaliśmy proroctwo Joela o pladze szarańczy z naszą działalnością, bo przypomina proroctwo znajdujące się w Księdze Objawienia” (jw. s. 3).
„Co się zmieniło? Teraz dokładniej rozumiemy proroctwo zapisane w Księdze Joela 2:7-9.Krótko mówiąc, słowa te odnoszą się nie do naszej działalności kaznodziejskiej, ale do inwazji armii babilońskiej, która zdobyła Jerozolimę w 607 roku p.n.e.” (jw. s. 7).
Co znaczą słowa „przez wiele lat odnosiliśmy to proroctwo do sług Jehowy”?
Ta dawna interpretacja zachowała się w publikacji z roku 1930, gdy wprowadzono tę naukę razem z szarańczą z Ap 9:
„»Szarańcze« opisane zostają jako część armji Bożej, walczącej organizacji, z czego wynika, że przedstawiają ostatek na ziemi (...) Jan mówi dalej: »Kształt onych szarańczy podobny był koniom zgotowanym do bitwy« (wiersz 7), co jest dalszym dowodem, że są to ci sami, którzy tworzą opisane przez proroka Joela wojsko Pańskie. – Joela
Jak podaje angielski skorowidz Świadków Jehowy, w następnych latach uczono o szarańczy z Jl 1-2 w kilku dawnych książkach, broszurach i czasopismach. Oto pierwsze z nich:
ang. Strażnica 15.06 1939 s. 185.
ang. Strażnica 15.07 1939 s. 213-219.
ang. Strażnica 01.08 1939 s. 229-232.
Government and Peace 1939 s. 42-45.
Religion 1940 s. 118-119, 127-130, 170-203, 272.
W roku 1940 i 1954 (ang. 1946) napisano po polsku następujące słowa:
„Ta ziemia jest przed nim jako ogród Eden, ale po nim będzie pustynią pustą i nie ujdzie nikt. – Joela 2:3.
Kogo Jehowa używa do takiego pożerania krajów religijnych? Używa swoich wiernych sług, którzy pracują ścisło pod dowództwem Pana Jezusa Chrystusa. We wszystkich wysiłkach, jakie podejmowane są przez armię szarańczy Bożych, żadna fizyczna siła lub broń cielesna nie jest używana. Nie dzieje się żadne literalne niszczenie którychkolwiek domów, własności lub osoby. Szarańcze Jehowy nie pracują w taki sposób. Świadkowie Jehowy pod rozkazem Chrystusa Jezusa odkręcają światło i gorąco na pożarcie fałszywych nauk ludzkich, które wynalazł diabeł i używane są przez jego ajentów do spotwarzania imienia Jehowy i prowadzenia ludzi do ciemności.” (Strażnica 15.02 1940 s. 61).
„Lud Boży, którego wybrał Bóg z narodów dla swego imienia, wychodzi teraz jako rój szarańczy ogłaszać jego imię” (jw. s. 63).
„Literalne szarańcze wypełniły to w małym zakresie; te szarańcze nie symbolizują wojsk babilońskich ani jakichkolwiek innych armii pogańskich. Jehowa sam wskazuje w swym Słowie na symboliczne znaczenie i na wypełnienie w wielkim zakresie, a mianowicie w Objawieniu 9:1-11, które przepowiada popsucie pastwisk i paszy duchowieństwa przez świadków Jehowy” („Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego” wydanie polonijne 1954 [ang. 1946] s. 278-279).
Później akcentowano również, że tekst Jl 1-2 dotyczył głoszenia „od domu do domu” przez Świadków Jehowy:
„Joela 2:7-9 (...) Zastosowany tu wysoce obrazowy język zdaje się przemawiać za tym, że tych słów Joela nie należy traktować jak sprawozdania z przeszłych wydarzeń, lecz jak proroctwo. Do czego się ono odnosi? Fakty wskazują, że chodzi o energiczną działalność świadczenia od domu do domu, którą wykonują nowożytni Świadkowie Jehowy od początku lat dwudziestych bieżącego stulecia. Naprawdę okazali się plagą dla współczesnego chrześcijaństwa i prą naprzód niby zdyscyplinowana armia” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 8 s. 7-8).
W kolejnych latach, jak podają polskie skorowidze Świadków Jehowy za lata 1986-2020, o szarańczy z Jl 1-2 nauczano w publikacjach z roku 1987, 1991, 1992, 1993, 1998, 2001, 2006, 2007, 2008, 2009 i 2013 (patrz hasła: Joela, Księga; Owady; Służba kaznodziejska).
Widzimy z powyższego, jak dziwne interpretacje biblijne konstruuje Towarzystwo Strażnica. Nie dość, że je dawniej zmieniało, to w roku 2020 odrzuciło jedną ze swoich wcześniejszych wykładni (Jl 1-2). Czy ten sam los spotka z czasem szarańczę z Ap 9? Tego nie wiemy. Jednak obecny komentarz do Apokalipsy pt. Wspaniały finał Objawienia bliski! powstał w języku angielskim w roku 1988 (polski 1993) i zawiera wiele nieaktualnych już poglądów. Nie pomogła w tym jego korekta z roku 2006, bo później znów zmieniono kilka nauk (np. ta o szarańczy z Jl 1-2, s. 142-143; o inspekcji Jezusa w świątyni w roku 1918, s. 32).
Czy w kolejnym komentarzu do Apokalipsy nadal będzie się nauczać o szarańczy jako Świadkach Jehowy z Ap 9?
A może i ta nauka zostanie zarzucona, jak w przypadku Księgi Joela?
Być może w ciągu kilku lat kwestia ta zostanie wyjaśniona. Jednak jak widzimy, Strażnica z roku 2020 nadal podtrzymuje wykładnię Rutherforda z roku 1930 o Ap 9, choć porzuciła tę o Jl 1-2.
Również w roku 2022 w broszurze Świadków Jehowy służącej do codziennych rozważań biblijnych podtrzymano starą naukę o Ap 9 i nową o Jl 1-2:
„Szarańczom pozwolono męczyć ich przez pięć miesięcy, ale nie zabijać (Obj. 9:5).
Proroctwo to przedstawia chmarę szarańczy, które miały ludzkie twarze, a na głowach »coś, co przypominało złote korony« (Obj. 9:7). Przez pięć miesięcy – czyli tyle, ile przeciętnie żyją szarańcze – męczyły »ludzi, którzy nie mają na czołach pieczęci Boga« (Obj. 9:4). Ten opis rzeczywiście pasuje do działalności namaszczonych duchem sług Jehowy. Odważnie ogłaszają oni wyroki Boże na ten niegodziwy świat, co dla ludzi, którzy go popierają, jest bardzo dokuczliwe. Szarańcze z Księgi Joela 2:7-9 nie wyobrażają tego samego co szarańcze z Księgi Objawienia. Nie jest niczym niezwykłym, że ten sam symbol ma w różnych miejscach Biblii inne znaczenia” (Codzienne badanie Pism2022, tekst na 2 stycznia, s. 7).
„Prorok Joel zapowiada, że kraj zamieszkiwany przez Izraelitów zrujnuje plaga szarańczy – pochłonie wszystko, co spotka na swojej drodze! (Joela 1:4). Przez wiele lat odnosiliśmy to proroctwo do sług Jehowy, którzy niczym niepowstrzymana chmara szarańczy angażują się w działalność kaznodziejską. Uważaliśmy, że »krajem« pustoszonym w wyniku tej działalności są ludzie będący pod wpływem przywódców religijnych. Jednak kiedy rozważamy to proroctwo razem z jego kontekstem, okazuje się, że należy je rozumieć inaczej...” (Codzienne badanie Pism2022, tekst na 15 grudnia, s. 123).
Ilustracje szarańczy zainteresowany znajdzie w artykule Piotra Andryszczaka:
https://piotrandryszczak.pl/tak_wy.html
Składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.