Zaślubiny i wesele Baranka – trwają, czy jeszcze się nie zaczęły?
Zaślubiny i wesele Baranka – trwają, czy jeszcze się nie zaczęły?
Na początku informujemy, że artykuł nasz składa się z następujących rozdziałów:
Wesele rozpoczęło się w roku 1878
Wesele rozpocznie się w przyszłości
Wesele rozpoczęło się w roku 1922
Wesele rozpoczęło się w roku 1918
Wesele rozpocznie się w przyszłości
Towarzystwo Strażnica (działające od 1881 roku) kilkukrotnie zmieniało swoje nauki na temat zaślubin i wesela Baranka. W różnych okresach twierdzono, że zaślubiny już trwają, a innym razem – że dopiero mają się rozpocząć. Później jeszcze kilkakrotnie przesuwano to „niewidzialne wydarzenie” w czasie, podając różne daty jego początku. Powoływano się przy tym na fragmenty z Mt 22:1-14 i 25:1-12 oraz z Ap 19:7, 9.
Można by ironicznie stwierdzić, że Baranek wielokrotnie wstępował w związek małżeński, by następnie go rozwiązywać i ponownie zawierać.
Raymond Franz (1922–2010), były członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy w latach 1971–1980, następująco skomentował tego rodzaju zmiany dotyczące dat i zapowiedzi w Towarzystwie Strażnica:
„Odnośnie wydarzeń uważanych za zaistniałe w sposób niewidzialny, ich przyjęcie oczywiście zależało całkowicie od wiary w przedstawiane interpretacje. Po jednym ze spotkań Ciała Kierowniczego, na którym poddano dyskusji czasowe proroctwa i zmiany w ich zakresie, Bill Jackson powiedział do mnie z uśmiechem: »Zwykle mówiliśmy, po prostu weź datę stąd i przenieś ją tam«” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 278).
Zaślubiny i wesele Baranka, podobnie jak wspomniana przez R. Franza obecność Chrystusa, są wydarzeniem, które nie może zostać zakwestionowane, ponieważ są niewidoczne:
„»Niewidzialna obecność« jest czymś, z czym trudno dyskutować i co trudno obalić. To tak, jakby przyjaciel powiedział ci, że jego zmarły rodzic niewidzialnie odwiedza go i pociesza, a ty starałbyś się udowodnić swemu przyjacielowi, że tak nie jest” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 198).
Poniżej przedstawiamy, jak zmieniała się interpretacja wesela Baranka w naukach Towarzystwa Strażnica.
Wesele rozpoczęło się w roku 1878
Rok 1878 jako data wesela Baranka został po raz pierwszy zasugerowany przez C. T. Russella (1852–1916), prezesa Towarzystwa Strażnica, w roku 1880 (patrz ang. Strażnica kwiecień 1880 s. 87-88 [reprint]). W późniejszych latach wielokrotnie powracał on do tej nauki:
„Drzwi sposobności stoją ciągle otworem dla wszystkich poświęconych, odzianych przez swoją wiarę w szatę weselną sprawiedliwości Chrystusa; wieść »Oto Oblubieniec!« rozbrzmiewa w dalszym ciągu; mądre panny ciągle wychodzą naprzeciw Niego, aby wejść z nim na wesele; natomiast głupie panny jeszcze nie wróciły z olejem w swych naczyniach. Ale od chwili gdy »przyszedł Król« (od roku 1878, równolegle do czasu figuralnego objęcia urzędu Króla Żydowskiego przez naszego Pana. – Mat. 21:1-13), odbywa się inspekcya gości i próba ich uszanowania dla szaty weselnej. Podczas gdy coraz to więcej panien dowiaduje się o Obecności Oblubieńca i z radością wchodzą na wesele, to niektóre z będących już w komnacie gościnnej okazują się niegodnemi pobytu tamże i zostają związane za ręce i nogi” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 224-225).
Patrz też ang. Strażnica 01.05 1898 s. 2302 (reprint).
„Mądre panny wchodzą na wesele od roku 1878, przechodząc poza wtórą zasłonę, przemienione w »mgnieniu oka« (1 Kor. 15:52). Wkrótce ci, którzy będą mieć dział w pierwszym zmartwychwstaniu będą skompletowani. Ostatni członek będzie przemieniony, wtedy drzwi zostaną zamknięte i nikomu więcej nie będzie wolno wejść [na wesele]” (ang. Strażnica 01.10 1906 s. 3868-3869 [reprint]).
Wykładnia ta podtrzymywana była również po śmierci Russella:
„WESELE BARANKA
Pytanie. – Kiedy odbędzie się wesele Baranka? (...)
Odpowiedź. – Wesele Baranka nastąpi, gdy »jego małżonka się przygotuje«, na końcu, żniwa, tego wieku Ewangelii. Oblubienica jest liczna, a ponieważ to małżeństwo rozpoczęło się w 1878 r., jego dopełnienie nastąpi, jak sądzimy, prawdopodobnie w 1918 r. – czterdzieści lat od czasu, gdy się zaczęło” (ang. Strażnica 01.05 1918 s. 6251 [reprint]).
Patrz też Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 139.
Co ciekawe, w 1908 roku Russell opublikował wykład swojego współpracownika, którego nie skomentował. Wykład ten zawierał twierdzenie, że związek małżeński Jezusa miał miejsce w 1874 roku, a nie w 1878:
„Przypowieść o dziewicach pokazuje, że tylko ci, którzy doceniają Teraźniejszą Prawdę, wchodzą w związek małżeński od 1874 roku” (Strażnica 15.07 1908 s. 4212 [reprint] – The parable of the Virgins shows that only those who appreciate Present Truth enter into the marriage since 1874).
W roku 1879 Russell zauważył, że jeszcze niedawno istniało przekonanie o nagłym zabraniu do nieba (przemienieniu) związanym z weselem Baranka. Taki pogląd panował od wiosny 1875 roku do 1878, kiedy to zwolennicy Russella nie zostali zabrani do nieba:
„Nie jesteśmy przemienieni, a zatem przyjście Oblubieńca musi być w przyszłości, jest istotą myśli w wielu umysłach. Ale przez długi czas (od wiosny 1875 roku) dla niektórych z nas było zaskoczeniem, że ktokolwiek z nas kiedykolwiek myślał, że wejście w związek małżeński w tej przypowieści było przemienieniem. Nie ma w niej ani słowa o Oblubienicy, ani o dopełnieniu małżeństwa, ani o przemianie, ale wszystko to najwyraźniej odnosi się do podwójnego ruchu części Kościoła przed zawarciem związku małżeńskiego” (ang. Strażnica październik 1879 s. 39-40 [reprint]).
Wesele rozpocznie się w przyszłości
W roku 1927 Towarzystwo Strażnica odrzuciło rok 1878, jako datę niewidzialnego zmartwychwstania pomazańców (zamieniono ją na rok 1918). W związku z tym nie mogło dłużej nauczać, że wesele i zaślubiny Baranka miały trwać od 1878 roku, ponieważ w tym czasie żaden z pomazanych nie trafił do nieba:
„Przez wiele lat Badacze Pisma Świętego utrzymywali, że zmartwychwstanie apostołów i innych wiernych świętych, którzy zasnęli w Jezusie, nastąpiło wiosną 1878 roku” (ang. Strażnica 15.05 1927 s. 150).
„W roku 1927 »Strażnica« opublikowała dowody Pisma Św., że ci którzy umarli wiernymi, do czasu przyjścia Pana do swej świątyni w roku 1918 znajdowali się w stanie śmierci” (Światło 1930 t. I, s. 79).
Przeniesienie niewidzialnego zmartwychwstania pomazańców na rok 1918 nie oznaczało, że w tym czasie zaczęło się wesele. Po roku 1927 nie wyznaczano czasu nastania wesela Baranka:
„Gdy członkowie nowego stworzenia będą uzupełnieni, wtedy nastąpi wesele Oblubieńca i oblubienicy. – Objawienie 19:7; 21:2” (Stworzenie 1928 [ang. 1927] s. 243).
„Przed wielu stuleciami objawił Bóg, ze chce zgotować oblubienicę dla swego umiłowanego Syna i że w słusznym czasie odbędzie się w niebie wesele” (Światło 1930 t. II, s. 159).
Tak uczono jeszcze w roku 1930, ale w roku 1932 opracowano nową wykładnię.
Wesele rozpoczęło się w roku 1922
W roku 1932 Towarzystwo Strażnica skonstruowało dziwną interpretację wesela Baranka, które rozpoczęło się w roku 1922, a w 1926 osiągnęło apogeum:
„Prawdopodobnie było to zapowiedzią »uczty weselnej Baranka«, na którą zaproszeni są członkowie Bożego ostatka i na którą odpowiedzieli (Ap 19:9), i że wydarzenie to miało miejsce mniej więcej od 1922 roku” (Preservation 1932 s. 61).
„»I weszli ... na ucztę weselną« (Biblja tłum. popr.) To znaczy, że Pan Jezus zgromadził ich do świątyni. Zastęp ‘mądrych panien’ ‘zachwycił się w obłokach, aby spotkać Pana na powietrzu’ (1 Do Tesalonicensów 4:17). Uczta zapoczęła się w roku 1922 i później dopięła stanu błogosławieństwa, o którem orzekł prorok, mianowicie: »Błogosławiony, kto doczeka a dojdzie do tysiąca trzechset trzydziestu i pięciu dni (roku 1926)«. (Daniela 12:12) »Błogosławieni, którzy są wezwani na wieczerzę wesela Barankowego.« (Objawienie 19:9)” (Strażnica 15.12 1935 s. 376 [ang. 15.10 1935 s. 312]).
Ta nauka przedstawiana w latach 1932-1935 została zarzucona w roku 1942.
Wesele rozpoczęło się w roku 1918
W tym rozdziale przedstawiamy różnice w czasie wprowadzenia nowej nauki o weselu Baranka w języku angielskim i polskim.
Wykładnia w języku angielskim wprowadzona w roku 1942
Po śmierci prezesa J. F. Rutherforda (1869-1942), już w anonimowej książce z 1942 roku w języku angielskim, ogłoszono, że wesele Baranka trwa od roku 1918 (The New World 1942 s. 366; patrz też “The Kingdom Is at Hand” 1944 s. 328-329).
Tę naukę wspomniano skrótowo też w angielskiej Strażnicy:
„Ponieważ, jak rozumiemy, zaślubiny Baranka i jego oblubienicy rozpoczęły się w 1918 roku, a ostatek został zgromadzony w świątyni wraz z nim, to wszystkie te lata od tej daty były czasem, w którym mógł on pocieszać klasę swojej oblubienicy” (ang. Strażnica 15.01 1950 s. 32 – Since, as we understand, the marriage of the Lamb and his bride began in 1918 and the remnant have been gathered into the temple condition with him, then all these years since that date have been a time in which he could comfort his bride class.).
Patrz też ang. Strażnica 01.11 1948 s. 328-331.
Wykładnia w języku polskim wprowadzona w roku 1946
Po polsku nauka ta ogłoszona została w roku 1946, gdyż wspomniane publikacje angielskie nie zostały wydane w naszym języku. Okres wojny 1939-1945 nie sprzyjał wydawaniu polskich publikacji:
„Jak to wyżej opisano, przyszedł Oblubieniec, w roku 1918 po Chr. jako sędzia duchowej świątyni Bożej i został w większym zakresie położony jako »głowa węgielna« lub »główny kamień narożny« (B. ang.) świątyni. Ci z członków Ciała Chrystusa, którzy jako te »żywe kamienie« okazali się wierni do śmierci, zostali wzbudzeni ze śmierci i wcieleni do żywej świątyni. To połączenie się zmartwychwstałych członków Oblubienicy Baranka z Oblubieńcem stanowiło początek wesela (Obj. 19:7, 9; 21:2, 9, 10)” (Strażnica Nr 11, 1946 s. 8, art. Pomazani i „ludzie dobrej woli” [ang. 01.08 1944 s. 232]).
„(…) po przyjściu Chrystusa Jezusa do świątyni na sąd, czyli po roku 1918. Czas obecny, a więc okres po owym znamiennym roku, to czas, w którym odbywa się wesele Syna Jehowy…” (Strażnica Nr 20, 1958 s. 18, patrz też s. 17 [ang. 01.08 1958 s. 464, patrz też s. 463]).
Ta wykładnia wesela Baranka obowiązywała co najmniej do roku 1985:
„Wesele Baranka zaczęło się w roku 1918 n.e.” (Strażnica Nr 5, 1970 s. 28).
Patrz też: Strażnica Nr 24, 1968 s. 9; ang. Służba Królestwa Nr 5, 1970 s. 6.
„Chronologia biblijna oraz współczesne wydarzenia zgodnie wskazują, że królewski Oblubieniec wszedł do świątyni duchowej na wiosnę roku 1918. Zaczął wtedy budzić ze śmierci wiernych przedstawicieli oblubienicy duchowej i jednoczyć się z nimi w Królestwie niebiańskim. Według Objawienia 19:7 ostatek klasy oblubienicy, zobrazowany przez roztropne panny, wydał okrzyk: »Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się« (Bw)” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 15 s. 15).
Po roku 1985 nie wymieniano już daty 1918 w kontekście wesela Baranka. Trzy lata później ‘odwołano’ ten ślub i wesele.
Wesele rozpocznie się w przyszłości
W roku 1988 Towarzystwo Strażnica wydało dwa nowe angielskie podręczniki: komentarz do Objawienia i leksykon biblijny.
Obie publikacje ‘przeniosły’ wesele Baranka w przyszłość, choć według wcześniejszej nauki trwało ono już od roku 1918. Ukazały się one w języku polskim z dużym opóźnieniem (kilka lub kilkanaście lat później), ale wydano też Strażnicę z roku 1989, która już wtedy przedstawiła nową naukę:
„Później zwycięski Chrystus szybko przystąpi do zgładzenia w Armagedonie pozostałej części ziemskiej organizacji Szatana (…) Następnie w wyznaczonym przez Boga czasie będą się mogły odbyć zaślubiny Baranka. Psalm 45 proroczo zapowiada kolejność wydarzeń. Najpierw wyniesiony na tron Król wyrusza na podbój swych nieprzyjaciół (wersety 2-8). Potem odbywa się uroczystość zaślubin, a niebiańskiej oblubienicy towarzyszą na ziemi jej dziewicze druhny – wielka rzesza (wersety 9-16). Następnie pojawiają się owoce małżeństwa, gdy wskrzeszeni ludzie są doprowadzani do doskonałości pod nadzorem ‛książąt ustanowionych na całej ziemi’ (wersety 17, 18). Jakże wspaniałe błogosławieństwa wiążą się z zaślubinami Baranka!” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 [ang. 1988] s. 277).
„Najwyraźniej jednak same »zaślubiny Baranka« nastąpią dopiero po wykonaniu wyroku na »Babilonie Wielkim« (Obj 18). W Objawieniu najpierw opisano zagładę tej »wielkiej nierządnicy«, a potem powiedziano: »Radujmy się i tryskajmy radością, i oddawajmy mu chwałę, ponieważ nadeszły zaślubiny Baranka i jego małżonka się przygotowała« (Obj 19:7). Zaślubiny te rozpoczną się wtedy, gdy wszyscy należący do 144 000 zostaną ostatecznie uznani za wiernych, »opieczętowani« i wskrzeszeni do życia w niebie” (Wnikliwe poznawanie Pism 2006 [ang. 1988] t. II, s. 1167).
Słów tych nie było w starszym leksykonie biblijnym z roku 1971 (patrz Aid to Bible Understanding 1971 s. 1396).
Oto pierwszy opis tej nauki w polskiej publikacji z roku 1989:
„Kiedy odbywa się wesele Jezusa i jego „małżonki”, złożonej ze 144 000 jego wiernych, namaszczonych duchem naśladowców? (Objawienie 19:7, 8).
Odbędzie się ono po bitwie Armagedonu i wtrąceniu Szatana do przepaści” (Strażnica Nr 16, 1989 s. 25). Patrz też Strażnica Nr 13, 1989 s. 24.
Poniżej przedstawiamy wypowiedzi na ten temat z lat 2022-2024:
„Kiedy mają się odbyć te zaślubiny? Całe grono 144 000 zostanie skompletowane tuż przed Armagedonem. Ale nie będzie to czas na zaślubiny Baranka (odczytaj Objawienie 21:1, 2). Odbędą się one już po Armagedonie, kiedy wszyscy wrogowie Boga zostaną usunięci (Ps. 45:3, 4, 13-17)” (Strażnica maj 2022 s. 17).
„Ponadto w artykule tym powiedzieliśmy, że jeśli pomazańcy chcą otrzymać swoją niebiańską nagrodę, to muszą do końca zachowywać czujność. Już nie mogą się doczekać, kiedy zostaną »zebrani, by być razem« z Jezusem w niebie. Po Armagedonie wezmą udział w »zaślubinach Baranka« jako obiecana mu »żona« (2 Tes. 2:1; Obj. 19:7, 9)” (Strażnica wrzesień 2024 s. 25).
Patrz też Strażnica 15.07 2015 s. 19.
Widzimy, jak rozbieżne były nauki Towarzystwa Strażnica dotyczące wesela Baranka. Zmieniano daty (1878, 1918, 1922), ogłaszano, że wesele już trwa, ‘odwoływano’ je i przenoszono w przyszłość. Prawdopodobnie większość Świadków Jehowy nie jest w stanie wskazać aktualnej wykładni tej nauki. Tym bardziej, iż nie mają żadnej gwarancji, że ona znowu się nie zmieni. Ponieważ wspomniane „wesele” ma przebiegać w sposób niewidoczny dla Świadków Jehowy, żaden z nich nie może zweryfikować prawdziwości nauczania Towarzystwa Strażnica.
Na zakończenie składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.